Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Postmodernizm -- Ikar


Vatt

Rekomendowane odpowiedzi

Postmodernizm — Ikar

 

skóra zmęczonych dłoni pęka

uderzając w kamienne ściany

nasiąka ich niemyślącym uporem

 

woda spływa po niszczejących głazach

dzieli się na strumyki błyszczące bezgłośnie

 

serce bije mocno

żebra drżą

Ikar poczuł że nadchodzi przypływ

 

brudne powieki podniosły się ciężko

odsłaniając zamarznięte oczy

by mogły uderzyć w niebo

swoim bezmiernie ludzkim pragnieniem

 

pióra liżą poranioną skórę

słodkie białe języki

szepcą o wolności do wycieńczonych myśli

 

wszystko gotowe?

lecimy

 

fale rozpadają się na błyszczący pył

osadzający się na twarzy

mieszający się z brudem i potem

 

Ikar leci

nawet szybciej niż we śnie

czuje wiatr

i całość świata

 

tnie zawilgłą przestrzeń

oczami zachłannymi całym przyrodzonym nam głodem

szuka słońca

chce czegoś jeszcze

 

wyżej

napięcie mięśni

kości

myśli

wiążą się w pragnieniu

 

jeszcze bliżej

mieć całe światło nieba na swoim policzku

 

co się stało?

zwalnia

strach zaskrzypiał w ruchach

nie może lecieć wyżej

coś nie pozwala już roztopić myśli w tym pragnieniu

 

świadomość

wysyca tkankę jego myśli

 

Ikar postmodernizmu

wie jak to się skończy

skóra rozpadnie się od uderzeń promieni

a wosk spłynie do zbyt zachłannych oczu

 

więc leci nisko

cierpi

znosząc tętniące pragnienie

 

ale może zobaczy Ateny

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...