Ocalone chwile

Nim odejdę polną drogą na zachód,

w grząskim piasku ślady stóp odcisnę,

a myślami dotknę mgły wszechobecnej,

jeszcze chwilę  przy tobie chcę przysiąść.

Nim uśmiechy oraz łzy zardzewieją,

włosy spłoną od nadmiaru cienia,

a bladoszare policzki zastygną,

jeszcze chwilę poświęćmy wspomnieniom.

Nim marzenia i plany dotkną granic

i rozsypią się pyłem po niebie,

pośród drzew kwitnących w sadzie przystanę,

jeszcze chwilę popatrzmy na siebie.

Jeszcze chwilę! A chwila niech trwa wiecznie,

łącząc ziemię, błękit i pragnienia

wraz z oddechem zatrzymany czas w dłoniach

czy ocali nas od zapomnienia?

07.06.2018r.

Włosy spłonĄ

 nim marzenia i plany  dotknĄ

Jeśli granice się poruszają, dryfują, zmieniają miejsce to nie są wtedy granicami.

...w pień jabłoni ramionami wtulona....????

Co to jest? Jakaś makabreska?

obejmująca pień

przytulona  do pnia 

dotykająca ramionami pnia

Dziękuję pięknie za wskazówki, są cenne :)

Bardzo ładny wiersz.

Każda chwila trwa wiecznie, kiedy ucieka gdzieś tam w kosmos, jak widmo nieistniejących już gwiazd.

Może gdzieś ponad czasem i ruchem wszystkie chwile stają się równoczesne, a przez to wieczne i niezmienne? Któż to wie?

No właśnie i nie czuje sie upływu czasu,

można powiedzieć chwilo trwaj wiecznie!

Bardzo dziękuję, kłaniam się.

ps. Lubię wyjątkowo Twoje rymy :))

Maks, witam. 

Pozostawiam piosenkę

Pozdrawiam serdecznie Justyna. 

Piękny wiersz napisałaś. 

Pięknie dziękuję, uwielbiam Grechutę, tym bardziej, że pochodził z Zamościa.

Pozdrawiam serdecznie, trzymaj się :))

Bardzo mi miło, MaksMaro! :)))

@bajaga1 bardzo dziękuję :)

Pięknie nam wyroiło wierszami na odejście, na rzeczy ostateczne.. Lubię te tematy :) 

Udanej soboty. 

Kłaniam się oczywiście ;) 

Dzisiaj już 22 czerwca, ale ze mnie gapa,

bardzo Ci dziękuję za miłe słowa,

pozdrawiam :)

Nic nie szkodzi :) 

Jakbyś odpowiedział tytułem mojego wcześniejszego wiersza :) Tak, dokładnie.