Tak, tak, to Kraina Może

Tak, tak, to Kraina Może

Jest takie miejsce

zaczarowane

pełne radości

oraz niespodzianek.

Różowe chmurki,

i z kremem rurki,

także laurki

dla mamy i córki.

Są też zwierzaki,

lamy, alpaki,

nawet rumaki,

czy też ślimaki.

Uśmiech panuje,

miejsce to żyje,

niczym las młody

pełen urody.

To dobra przystań

dla wszystkich istot.

Od zrozpaczonych,

skrzywdzonych,

po uśmiechniętych,

zadowolonych.

Idź zatem, wskazać drogę mogę,

do Krainy Może.

Justyna Adamczewska

Już się spakowałam Justynko.

W Krainie Może

Nie byłam jeszcze.

Kufry pakuję,

patrzę co zamieszczę.

Wskoczyły farby

i pędzli parę . 

Do tego płótno,

może być szare.

Będę malować,

wiersze rymować

i szukać ciszy

by las usłyszeć.

Pozdrawiam.

No proszę jak baśniowo :-) Fajny nastrój i klimat wytworzyłaś tym tekstem. Bardzo mi się spodobał ten fragment:

"To dobra przystań

Dla wszystkich istot.

Od zrozpaczonych,

skrzywdzonych,

po uśmiechniętych,

zadowolonych.

Idź zatem, wskazać drogę mogę,

do Krainy Może."

Super ! Pozdrawiam :-)

Cześć, Bajago.

Ja też tam będę, 

farby pomieszam, 

namalujemy razem

pejzaż Krainy Może. 

:)

Worldovsky. Dzięki. O Krainie Może jeszcze popiszę, bo warta tego, aby uczynić więcej dobrego. :))

Akademie są piękne,

szczególne te, na których

dzieci śpiewają, wiersze rozdając

sercom, umysłom

chłoniącym cuda

zwykłego świata. 

Tak to jest z akademiami Ithiel.   Justyna 

Namaluję ptaki

do gniazd swych lecące. 

Szelest liści w gałęziach

i w kałuży słońce.

Namaluję myśli

te niepomyślane. 

Znów spać się kładziesz

dopiero nad ranem.

W Krainie Może

sen  utuli wszystkie 

myśli zszarpane.

;-) 

bajago, jak ładnie jest w Krainie Może, dostrzegłaś to. Fajnie. 

Tu jest apostrofa, jest też zapewnienie:

Oby ten:

sen miał taką moc.

Acz w Krainie Może

wszystko jest dobre

niby słowa Boże.

Nie trzeba tam prosić

trzeba wierzyć tylko, 

że marzenia się spełnią,

a smutek będzie chwilką.

Szczęścia w Krainie Może

jest wiele.

Można je na płótno przywołać

namalować

ptaki lecące

dołaczyć

słońce, powietrze szeleszczące

w liściach,

a nawet promieni blaski

w kałużach - piękne to będą obrazki. 

Dobranoc, Justyna. 

Tak piękne... 

Już mi się tam podoba mogę tam mieszkać. Pozdrawiam

Bajago, cudnie. :))

:))

W prostocie drzemie najwięcej piękna i tu w tym wierszu,ja je odnajduję,pozdrawiam:)

Zaprosiłaś, zatem... zajrzałam. Justyna, wierzę, że dzieciom treść zagrałaby na wyobraźnię, ja zbyt realnie patrzę na otaczający mnie świat, mam swoje puzzle i kiedy tylko się da, koloruję je pędzlem zamoczonym w.. naturze... ;)

Pozdrawiam, życząc dobrych kolorów dla Twojej krainy.

Miłe, że skorzystałaś z zaproszenia, Nato. 

Też pięknie. Natura daje swobodę, a puzzle to wyobraźnia. Dziękuję. Też życzę samych kolorowych. :))