Podziękowanie

Mamie ...

Za zarwane noce, serce wielkie co czuje
dar życia, który drogi jak skarb drogocenny
zmartwienia ,troskę, trud niepojęty codzienny
za to wszystko czego nigdy nikt nie kupuje 

Poświęcenie lekarza co życie ratuje
zrozumienie i cierpliwość na ten los zmienny
i rodzinny dom co pachnie jako chleb pszenny
za matulę co dzień bez ustanku dziękuję 

Nieważne ile lat, dziś mężczyzna dorosły
to za nią już będąc dzieckiem tyle dni temu
za jej ręce, które po porażkach podniosły 

Jak te skrzydła anioła broniąc przeciw złemu
by czyny niegodne chwastami nie wyrosły
dziękuję Bogu jako krzewowi winnemu 

Witaj Maciej :-) Przepraszam, że tak prosto z mostu, ale zmieniłbym tytuł. Treść bardzo ważna, wrażliwa i pełna emocji, co w wierszu bardzo dobre, bo wywołuje to samo u czytelnika, niemniej na tyle osobiste, że odbiera innym interpretację, bo sprowadza ją do religijnego wątku (osobiście nie mam nic przeciwko), a przecież nie tylko wierzący cenią rodziców, bądź rodzica lub inne, bliskie relacje w kontekście rodziny.

Bardzo mi się spodobał ten fragment, bo wpisuje się w polskie realia, ale myślę, że nie tylko:

" Nieważne ile lat, dziś mężczyzna dorosły
to za nią już będąc dzieckiem tyle dni temu
za jej ręce, które po porażkach podniosły " -  Trafnie i prawdziwie :-)

Pozdrawiam !

dziękuję za odwiedziny

może faktycznie masz rację

żyjemy w czasach kiedy nie zawsze wiara jest przyjmowana

jako coś naturalnego

pomyślę nad tytułem

pozdrawiam Ciebie serdecznie

Maciek

Cześć, Maćku. 

To sonet. 

Fajnie brzmi tytuł w połączeniu z dedykacją. Tak delikatnie. 

Troszkę bym poprawiła (technicznie) układ przecinków, ale to szczegół. 

Przesłanie piękne. Wiersz mnie ujął. 

Ładnie brzmi.     Z pozdrowieniem Justyna. 

Szacuneczek Maciej :-) Muszę przyznać Tobie rację w związku z wiarą (temat rzeka). Dobrze prawisz...

Pozdrawiam :-)

dzięki kochani za odwiedziny i miłe komentarze