jak dobrze, że dzisiaj sobota

wszyscy mamy rutyny
obrzędy, rytuały poranne
zaklęcia na korpo-uśmiechy
numer dwa od powitań

hej, "ńdobry", co słychać?
choć nie chcesz wiedzieć
windą do szczytów ambicji
na tron z plastiku i gąbki

adepci najwyższej ze szkół
maestrii klawiatur stukotu
z domieszką płynu do jamy
kawy, tytoniu i perfum

tryby, kołatki, przekładnie
kodeks zderzeń czołowych
balans na linii śmierci
jak szybko jak to tylko możliwe

na stosach materii "na później"
tańczą cyfrowe wiedźmy
królewicz wydał dziś dekret
przeglądarko wyczyść historię

pięć razy osiem lub dłużej
ze dwie dziennie na korek
za kilka cyferek na karcie
jak dobrze, że dzisiaj sobota

Każdy robi to co lubi...(?) Zawsze można inaczej (?) Interpretuję wiersz w skrócie jako: hajs wciąga, choć dusza krwawi. Pojawił mi się w związku z tym 'przywiązaniem' w głowie obrazek łamany na pół. 1.człowiek z balonikiem w ręku- w kształcie 200złotówki. 2. 200złotówka z balonikiem w kształcie tegoż człowieka.

A wracając do rozdarcia z wiersza, tak sobie myślę, że trzeba umieć odpowiedzieć sobie na pytanie, gdzie jest środek naszej wagi, optimum, może mieć mniej, ale lubić bardziej co się robi...  Ale zapewne nie łatwo wyhamować. Ps. nie znam korpoświatka, zupełnie, docierają do mnie tylko pomruki haseł, tak jak z Twojego wiersza. pzdr

Mamma mia... "upchałeś" w treść niemało, no i...

jak to dobrze, że dzisiaj  s o b o t a... :)

Życzę 'owocnego' zaciskania kciuków, w czasie wieczornych rozgrywek ME.

Pozdrawiam.