Wszystko

Wszystko

co do pamiętania dzisiaj odeszło na żebry

z głodu powietrza miałkość wczesnego snu

tracone proroctwa zakłamują smak wody

a wypijam jej coraz więcej po dusznym dniu

mimo to czas nie ma litości w ciepłe noce

wygina mi palce artretyzmem zanim zapyta

czy potrafię zrozumieć chore rzeki i morze

czy jestem winien tego że sieć często pusta

i może gdybym wiedział jak odpowiedzieć

by ból zamienić  w czarną grudę żyznej ziemi

łatwiej by mi było sens przez jesień dojrzeć

za drogą i wszystkimi policzonymi drzewami

Odczucia ubrane w ciekawe metafory tworzące obrazy.

Najbardziej upodobałam sobie ostatnią strofę.

Dobre wierszydło :)

PozdrawiaM.

zgadzam się z Marlett, ostatnią zachowam, bb

Dziękuję, pozdrawiam.

                           Krzysiek

Ostatnia jest oddechem całości, dziękuję i pozdrawiam.

                                               Krzysiek

Cudowny tytuł, i przepiękna, wyrafinowana treść.

Zacytowany fragmencik, tylko dlatego 'cząstka', bo mogę się pod tymi słowami podpisać.

Nata - Dziękuję. Cieszę się.