Muszla

spacerując nad brzegiem morza
wśród wodorostów
wywleczonych jak ścięgna
z przepastnych głębin
wściekłymi falami przyboju
znalazłem śnieżnobiałą muszlę
zarytą w piasku
niczym pęknięty dzwon
odarty ze spiżu do nagiej kości
późnym wieczorem
gdy myśli
zyskały swobodę wiatru
a wspomnienia
barwę melancholijnej sepii
wsłuchiwałem się w cichy szum
uwięziony od wieków
w kruchej skorupie
gdy moją uwagę
zwróciło nieznane mi słowo
jakby przez przypadek
zaplątane w szept oceanu
niczym w rybacką sieć
kiedy wypowiedziałem je na głos
stała się jasność
i nastał
dzień pierwszy

Wcągnął mnie opis, a puenta jest świetna!

Bardzo dobrze poprowadzona narracja.

Pozdrawiam :)

Kolejny dojrzały utwór i - jak słusznie zauważył jeden z Panów - dobrze poprowadzona narracja. Mimo że Autor stroni od formy w procesie pisania wierszy, sprawnie i dojrzale dobiera słowa.

Dojrzałe, dobrze smakujące i wiarygodne epitety i cała reszta poetyckiego obrazowania. 

P.S. Przepraszam, że tak "trzecioosobowo", ale nie wiem, ja się zwracać do Autora :)

Pozdrawiam serdecznie.