Czerwona przepaska we włosach

   Czerwona przepaska we włosach

                                 Mojej śp. Bożence 

                 na 55 rocznicę poznania się

      — IV Ogólnopolski Rajd Studencki

 po Warmii i Mazurach 2-5 maja 1963

tam w Nakomiadach

jeszcze nic nie drgało

choć wyczuwało się

lekkie napięcie

beztroski śmiech

granatowy dres

i takie kumpelskie zgrywy

w tym samym miesiącu

— to był maj jedyny  

w najtajniejszym — jakie może mieć  

przybraniu

w kortowskim parku szalał wicher

gwałtowny

ckliwy

na uczelni

przymusowe brzemię

plener wirował

jakby szukał rozsądku

                          *  

jeszcze nie tak dawno 

w srebrnych koronach na skroniach

cofnęliśmy się do kina Student

w Kortowie (już go nie ma)

błyszczące oczy w półmroku

niebo pachnące ustami

misteryjny trans

i my w ostatnim rzędzie

— na balkonie

znów młodzi

mimo upływu półwiecza

                          *

przed chwilą wróciłem

od ciebie

— tam też majowa zieleń

jaszczurka na ciepłym granicie

i moja pamięć

pęczniejąca od ciszy

na barkach minimum   

sto lat więcej

nic mi nie pomoże

nic

nawet barwna refleksja

o czerwonym wabiku

w twoich gęstych włosach

28.04-01.05.2018

Wiktor Mazurkiewicz

EGZEGETO,

Piękne wspomnienia zawsze powracają i żal minionych czasów młodości i miłości.

Kiedyś powiedziałeś, że nic już nie napiszesz.

Ja natomiast przeczuwałam, że powstaną wiersze refleksyjne,

bo jakże inaczej poeta może odzwierciedlić, co w myślach i sercu :)

Pozdrawiam Majowo :)

Cudownie czyta się takie refleksyjne,

klimatyczne, malownicze i elegancko ustrojone w metafory wiersze,

ale wiedząc, że Peel to alter ego Autora zwykle jestem na tyle onieśmielona,

że aż trudno mi komentować.

Pozdrawiam.

Na długo zostanie w pamięci przejmujący wiersz.

Marlettko

nie pamiętam, może i tak powiedziałem,

ale dobrze wiesz, że wilka ciągnie do wersów,

zwłaszcza starego wilka.

Ładnie skomentowałaś.

Dziękuję i też pierwszomajowo

pozdrawiam.

Deonix_

a jednak ładnie napisałaś jak na onieśmieloną.

Bardzo ładnie.

Dziękuję,

pozdrawiając.

Marcinie

wierny Czytelniku tego orga,

Dziękuję Ci wielokrotnie.

Wiktorze, 

tak różny od mojego a tak piękny świat mi pokazujesz, mimo całego bagażu bólu i tęsknoty. Jakbym oglądała film na dużym ekranie, tak czytelnie opisujesz kolejne sekwencje...

bb

Bella Beatko

jak Ty ładnie napisałaś,

nic nie dodam, nic nie skomentuję

tylko z głębokim ukłonem

wyrażę swoją wdzięczność.

Wiesławie

i Ty tu pojawiłeś się,

ukryty lecz prawdziwy :)

Dziękuję.

Wiktorze, może ja nieśmiało: 

czerwona wstążka

wyjęta z  tęczowych barw

grają wspomnienia

                                                                                 Justyna. 

Justynko

zaskoczyłaś mnie dokumentnie, ale przede wszystkim

bardzo elegancko;

z nie byle jakim gatunkiem poezji lirycznej.

Liczyłem 2 razy i zgadza się 5+7+5.

Ale najważniejsze przesłanie,

wycelowane w sam środeczek.

Dziękuję Ci Bardzo

i dobranoc, bo na mnie już dziś czas.

W załączeniu fale, z którymi tamte wyspy są za pan brat:))

Wiktorze, spokojnych snów, aby sen przyniósł ukojenie. J. 

To ja dziękuję za Twój wiersz. Znasz mój "Droga"? 

Trudno i źle czasami, a tak naprawdę, to prawie bez przerwy. Cóż, tak to bywa.   Justyna. 

Bardzo mocne. 

teraz przeczytałem - smutek od początku do końca.

Pozdrowienia.

Taco Valverde

Dziękuję.