Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

puste lustro


Johny Gmatrix

Rekomendowane odpowiedzi

złociły się choć nie były złotem
srebrzyły się choć srebrem nie były
spływały po szybie niedomkniętego okna
jedna druga trzecia
kap kap kap
jak woda z popsutego kranu

 

pomalowałem je na zielono
farba wyschła pozostała sól
gorzka
tak gorzka jak te dni bez ciebie

 

puste godziny minuty
pusta szklanka po kawie
moja też już zimna
zimne dłonie zimne usta

 

na rogu za oknem zapaliła się latarnia
następna noc
a ja nadal siedzę za pustym stołem
przy oknie i wołam twoje imię

odpowiada cisza

 

to nie okno to lustro
w nim moje odbicie
po nim spływają krople

 

 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Podoba mi się tutaj metaforyka,

pomysł z oknem zniekształcającym/niszczącym odbicie ciepiącego,

tęskniącego Peela bardzo mi się spodobał.

 

Jednakże irytują mnie w tym wierszu powtórzenia.

 

I jeszcze to:

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Czy nie lepiej byłoby "wołam cię po imieniu" lub "wykrzykuję twoje imię" ?

 

Pozdrawiam :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

lepiej jest tak jak napisałem... zmiana spowoduje z wiersza gniota...

pisząc : wołam twoje imię... to jest metafora, to mowa że wołam określoną osobę

Dziękuję za zainteresowanie się moim wierszem i pozdrawiam .

Edytowane przez Johny Gmatrix (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...