na ulicy Gwiaździstej ...

Na ulicy Gwiaździstej, gdzie jej szukać – nie  powiem,

gwiazdy pieśni śpiewają wyrzucając sen z powiek.

Rozsmucone się snują, czasem tańczą radośnie,

do krainy nastrojów drzwi otworzą na oścież

Wciąż czarują mruganiem, przyodziane w warkocze,

połyskują rubinem, mienią srebrem i złotem.

Rzucą słowo przypadkiem nieistotne lecz miłe,

aby przykuć uwagę, zatrzymują na chwilę.

Na ulicę Gwiaździstą każdy w życiu zagląda,

jeden raz albo więcej, gasząc ogień pożądań.

Posługując się okiem, bardzo rzadko rozumem,

najśliczniejszą wybierze i pokocha jak umie.

Zaraz wpadnie po uszy. Bywa różnie niestety;

jedna ciągnie do góry, druga niszczy, niweczy.

A gdy życie przećwiczy i mądrością obdarzy

wtedy miejsce w alejce - pośród innych już marzeń.

Na ulicy Gwiaździstej tłoczno, głowa przy głowie,

gwiazdy pieśni śpiewają wyrzucając sen z powiek.

Witam -  zgrabnie i ładnie to wszystko brzmi Jacku - pozdrawiam i życzę najlepszego.

Bardzo dobry.

Pozdrawiam.

Dzięki Waldemarze, ale sam mam wątpliwości i chyba jeszcze będę poprawial

Pozdrawiam

Na wyrost - ma zadatek na bardzo dobry :)

Pozdrawiam Jacek

Zgoda :) :) :), ale na tym forum, w mojej ocenie pozostaje bardzo dobry :). Wyróżnia się :).

Zgadzam się z Tobą, ma zadatek na b. dobry, bo warsztatowo jest Ok, jak zawsze u Ciebie -dopracowany, ale temat taki sobie, niezbyt przyciągający uwagę. Czytałam Twoje dużo lepsze, które nawet pamiętam, ale tak już bywa, że nie zawsze pisze się same gwiazdeczki.

Pozdrawiam :)

dzięki :))

pozdrawiam Jacek

no tak temat - bardzo nieciekawy a wręcz nudny

Pozdrawiam

Ładny wiersz.

Wszyscy dążymy do gwiazd, w przenośni i dosłownie, materialnie i duchowo.

I uczymy się życia do samego końca.

Bingo! Dzięki Joasiu :)

Pozdrawiam Jacek