Bieszczadzki wiatr

Wiatr skrzydła

ubiera

jak suknię -

Ileż w nich

nastrojów

nieobliczalnych

kolorów

w skali temperatur

nieprzewidywalnych

i woni

z dysonansami – harmonii

Czterolicy wiatr

maski zmienia

jak twarze

w zapachy. Kwadraty

i trygony. Żywiołów -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

A góry płyną - płyną - - płyną - - -

A góry skrzą się - falują - - kołyszą - - - dymią

Bieszczady - mój duchowy dom, raj i miejsce na ziemi. Pozdrawiam! 

:)))

Lekko, śpiewnie i barwnie,

choć niby przezroczysto :)

Na początku irytowały mnie entery,

ale chyba pod koniec przywykłam.

Pozdrawiam :)

Mimo że Bieszczady skojarzyło mi się:

"Na Francuskiej kwitną bluzki
Wiatr powiewa jak sukienka
Suknia modna, dzień pogodny
Suknia strojna w blask i cień"

Na Francuskiej - Choiński i Gałkowski

Ostatnia strofa bardzo

Pozdrawiam