świat z delikatnością motyla uklęknął w mojej ręce

ciepłe powietrze policzki okleiło
różowe od bezwstydności
para nie zamarzała skraplała się wino
jak woda i znikała w transcendentalności

szeptów ściany się nasłuchały
dreszcze z ud spojrzeniem zbierały
słodycz w kąciku ust
pachniała bzem

codziennie rysuję odbicie ust na szyi twojej
zaschnięte strupy z krwi za źrenicami goję

i było więcej cudów i więcej
zmartwychwstanie
a po nim niebo miękkie
miłość w biało-czerwonej sukience
świat z delikatnością motyla uklęknął w mojej ręce

Dobry pomysł na wiersz- subtelny erotyk, ale zlikwidowałabym wszystkie rymy :)

Tak widzę Twój wiersz i tak go zapamiętuję, ale to tylko moja wizja, niczego Ci nie narzucam :)

dobry wiersz właśnie ulotny , nie każe się zastanawiać , nie jest oczywisty napływa falą skojarzeń za pomocą tak a nie inaczej dobranych zwrotów . Mnie się podoba , rymy też mogą być moim zdaniem

pozdrawiam Kredens

Podoba mi się obrazowanie w wierszu,

bardzo ciekawa metaforyka, erotyk ulotny,

ale też nie nazbyt pruderyjny, właśnie takie lubię :)

Rymy generalnie mi nie przeszkadzają, może poza bezwstydności-transcendentalności,

tę "transcendentalność" można by zastąpić słowem "transcendentnie", ale to moje widzimisię.

A tutaj widzę różowe powietrze :) Choć można inaczej,

ale ja wolę tak widzieć :)

Pozdrawiam :)

Dziekuję, MaksMaro za poświęconą uwagę, ale jednak pozostanę przy korzeniach :) Pozdrawiam cieplutko

Dziękuję :)) Pozdrawiam

Dziękuję, Deonix :) Cieszę się, że zaglądnęłaś do mnie. To policzki są różowe od bezwstydności, a gdyby powietrze zabrało im ten kolorek, poczułyby się nagie :) Pozdrawiam :)