*** (Powstała z gwiezdnego pyłu)

(Z góry przepraszam za patos :) )

                 I

Powstała z gwiezdnego pyłu

kosmicznych zgliszczy

Słońce spojrzało na nią z pogardą

i odrzuciło na koniec znaczeń

a ona 

otrzepała się z resztek promieni

zaczęła szukać własnego jądra

             II

Słońce na odchodne

podarowało jej ból

to z niego wyrosły skrzydła

na których Poezja krąży 

i błogosławi

               III

Lecz nie łudźcie się

Obywatele wszechświata

w całej Przestrzeni nie ma

gorszego przekleństwa

............................................

gdyż nie można żyć wysoko i naprawdę

jednocześnie 

Puenta mi pasuje. Już ją zapamiętałam, jako cytat ?.

Ściskam ciepło, 

bb

@beta_b Miło mi 

Odwzajemniam uściski :) 

Moja znajoma, też młoda poetka, napisała kiedyś wiersz, który zaczynał się od słów:

- Przepraszam, czy pan jest poetą?

- Nie, teraz zajmuję się życiem.

Coś w tym jest. Aczkolwiek ja uważam, że dobra poezja - to prawdziwe życie między ludźmi i dla ludzi, a nie tylko bujanie w obłokach.

@Oxyvia no tak, to jest problem poetów i artystów w ogóle - niektórzy za bardzo bujają w obłokach. Ale zgadzam się, że w tym jest sporo prawdy - nie da się żyć i pisać jednocześnie. Myślę, że to sztuka umieć pogodzić obie rzeczy. Chciałabym ją posiąść :)

Jak nie lubię "poezji o poezji",

tak tu mi się podoba, jest klimat fantasy.

Trochę nie przypada mi druga strofka,

to błogosławieństwo i bolesne wyrastanie skrzydeł - no,

nie przepadam za takim patosem, co nie znaczy,

że chcę w Twoją autorską wizję ingerować :)

Zwłaszcza, że za patos przeprosiłaś na wejściu :)

Ogólnie bardzo ciekawy wiersz :))

Pozdrawiam ciepło :)

@Deonix_ poezją o poezji pisać łatwo nie jest, dlatego pewnie automatycznie poszłam w patos. Przeprosiłam, bo sama za nim nie przepadam :)

No cóż, może kiedyś uda mi się stworzyć coś bardziej adekwatnego, na razie to bardziej ćwiczenia. Dzięki za wizytę.

Ja też do tego zmierzam.

Dla mnie pisanie mieści się w ramach pełni życia, jak najbardziej prawdziwego. Pisanie nie odrywa mnie od życia ani go nie zafałszowuje. Piszę o życiu tak, jak je odczuwam i widzę.

Ale oczywiście im lepiej człowiek pisze, tym pełniej żyje w tym pisaniu.

Pozdrawiam Cię i życzę sukcesów na niwie poezji.

Witaj. Heh Powiem Ci, że serce mi załopotało, bo dwie noce temu pisałam tekst o tym samym czy podobnym. Im wyżej tym niżej. Im wznioślejsza noc, pełna czarów, tym większy dół rano, wręcz odrętwienie, upadek z wysoka, że 'a po co mi te mary, zjawy'... także rozumiem. Pozdrawiam

@Luule I tak jest, ale mimo tego generalnie mysle, ze warto bylo. Zawsze. Te chwile uniesien sa potrzebne, jak potrzebne sa chwile normalnego zycia; trzeba sie uspokoic, wyciszyc. Inaczej na dluzsza mete wszyscy skonczylibysmy z palpitacja serca :)

(Sorry za brak znakow, ale pisze z telefonu)

Tylko ciężko powiedzieć co jest 'prawdą' ;) a to Twoje ostatnie zdanie to właśnie nakreśla. Pzdr dualnie;)

@Luule

Prawda. No właśnie, też chciałabym to wiedzieć.