Wróg osobisty

Ratunku!

Na pomoc ginącej młodości,

od środka toczy

pasożyt łajdaczy

rozpostarł swe macki

jak pająk na ścianie.

W krwiobieg wnika, osocza dotyka

i płynie w głąb ciała.

Spoglądam mu w oczy,

co widzę?

Odcienie zuchwałej przemocy.

Spoglądam mu w serce,

jest zimne - w rozterce,

nie wie ... co atakować?

Mięśni strun dotyka, warstwami przenika

do kości, do szpiku ciepłego.

Myślę, więc żyję,

lecz już nie zawrócę,

pogodzic się muszę, powitać,

i lepiej, i raźniej 

z dnia na dzień w przyjaźni.

Koneksja przecież bezpieczna.

21.03.2018r.

Nad tym zastanawiałabym  się jeszcze odrobinę :)

I nie za bardzo wiem jak pogodzić tego osobistego wroga z ginącą młodością.

Czegoś tutaj brakuje, może  dopisz jakąś zgrabną puentę,  w której  to połączysz?

Myślę, więc żyję,

lecz już nie zawrócę,

pogodzić się muszę, powitać.

Może tak?

Myślę, więc żyję,

lecz już nie zawrócę,

pogodzić się muszę, przywyknąć (?)

Trudno powiedzieć kiedy następuje taki przełomowy moment, od którego  jesteśmy starzy :)

Więc raczej przywyknąć i oswoić się z myślą o przemijaniu, ale... w wierszu wszystko wolno ;)

Dobry pomysł. Prześpię się z nim.  

Dobrej nocy :)))

Daleko mi jeszcze do stwierdzenia,że młodość minęła,ale wiersz skojarzył mi się z moją babcią.Wciąż nie możemy jej przekonać do ufarbowania włosów (może to i lepiej,bo mimo starszego wieku ma piękne,srebrzyste pukle).Na wszelkie próby odświeżenia wizerunku reaguje dobrotliwym śmiechem i niezmienną frazą "Nie wiem jak wy,ale ja się dobrze czuję ze swoją starością".

Masz super babcię w takim razie,

Dziękuję za czytanie :))

A co to wiersza: Jak najlepiej rozgryźć wroga? Najlepiej się z nim zaprzyjaźnić.

Dziękuję 

musbron

Czarek

Nie każdy potrafi się do tego przyznać, ale uważam, że każdy w pewnym wieku zauważa u siebie oznaki starzenia się. Zanim się do tego przyzwyczai i pogodzi ze zmianami fizycznymi, trochę czasu upłynie. W ostatecznym efekcie, widzi że nie ma innego wyjścia, więc zauważa pozytywne strony wieku i zaprzyjaźnią się sam z sobą.

Pozdrawiam serdecznie :)

Oby umieć odnaleźć pozytywy i pogodzić się ze starością. 

To przypomina mi pewien dialog z filmu pt. Prosta historia, w którym głównego bohatera, posuniętego w latach mężczyznę przygodnie spotkany młodzian pyta co jest najgorszego w starości. "To, że pamięta się jak było się młodym" - usłyszał. Troszkę mnie to przyznam przybiło. 

Dobrze, że nie miał jeszcze sklerozy, bo to jedna z macek pająka na ścianie

:))))))))

Hehe, choć z drugiej strony, gdyby miał sklerozę to nie pamiętałby jak był młodzieńcem to i przykro, by mu nie było :P

// . . . / _ _ _  / . . . //

Bardzo dziękuję za ciekawy komentarz 

ps. :)))

trzy kropki - trzy kreski - trzy kropki to w Morsie oznaczają wołanie o pomoc SOS.

Widocznie autor komentarza gwałtownie potrzebuje pomocy, czego nie można wykluczyć ...

Nie znam alfabetu Morsa, nie wiedziałam. Dzięki za wyjaśnienie.

:))

Właśnie ten wiersz jest dla osób, które nie mogą pogodzić się z upływem czasu i z innymi sytuacjami, na które nie mają poniekąd wpływu.

Pozdrawiam serdecznie :)

SIEMA!!! - 

Raczej pomocy potrzebuje ktoś, kto jest z innej ligi i mimo kilkudziesięciu lat doświadczenia w jedzeniu chleba nie zna kontekstu kulturowego komentowanego tu wiersza MaxMary. Na przykład nie wie jaki tytuł miał sparafrazowany tutaj utwór.

Ale mimo tego ćwok próbuje dyskutować i sam z dyskusji nie chce się wykluczyć...