Wieczornik-dwumyślenie o niczym

Wieczornik-dwumyślenie o niczym

Dzień to tylko oczekiwanie na następny wieczór. Wciąż mam w pamięci chłodne przebudzenie.  Jeszcze w przyjemnym półmroku, pośpieszne stukanie obcasów na klatce schodowej, to ono wyłowiło mnie z ciepłego jeziora. A na powierzchni czekało otwarte okno. Nie pamiętam kiedy je otworzyłem i po co. Powietrze w pokoju było stanowczo zimowe. Wcześniej, głębiej, ktoś mnie dotknął, żałuję że wiem kto.

Dwugarbny spał na podłodze, schował łapy i głowy pod siebie, owinięty ogonem wyglądał jak huba. Analogia nasunęła mi się sama. Którąś gębą pochrapywał, gdyby nie to można by sądzić że umarł od nadmiaru cytrynówki. W pewnym sensie był nieobecny. Niestety krótko. Kiedy usłyszał że stawiam bose stopy na klepce westchnął i poruszył ogonem.

Zapach odsmażanych naleśników z dżemem truskawkowym namolnie przeciska się pomiędzy progiem a drzwiami. Sąsiedzi szykują śniadanie. Czuję jak rusza moja perystaltyka, czas na poranną owsiankę z dodatkiem pieczonego jabłka i jogurtu. Może jeszcze szczypta cynamonu. Wyruszam do kuchni, za mną wlecze się wielogłowy mruczący wyrwane z kontekstu cytaty. Rozpoznaję fragmenty z „Rok 1984”. Ćwiczenie pamięci?

Wielogłowy siedzi przy misce z owsianką, drgają mu nozdrza, ale to nie przeszkadza w mamrotaniu. Daję się ponieść wyobraźni, przymykam oczy i staję się kimś innym. Na chwilę. Po śniadaniu odpoczywany. Ja -  z papierosem w ustach. Wielogłowy - oblizując wąsy z jogurtu. Bywa że chwila jest równoważna wieczności. Wieczność dla mnie jest abstrakcją. Czy ktoś opisał matematycznie wieczność? A może chwilę? Nikt nie wymyślił czasu i nikt nie wie czym on jest. Więc jak można go mierzyć kiedy to nie słońce wstaje i nie księżyc zachodzi? Czy wystarczy coś nazwać by istniało?

Czekamy z wielogłowym na zmrok zmieniając położenie żaluzji w oknach, nie uciekam przed światłem, omijam jasne plamy. Dwugarbny drzemie przy wejściu do mieszkania, liczy ile razy sąsiedzi otwierają i zamykają drzwi. Ile razy przekręcają klucze w zamkach. Wiem to ponieważ głowy przysypiają i budzą się na zmianę, przekazują sobie szeptem wyniki obserwacji.  Zegar w kuchni szybciej obraca wskazówkami niż zegar w pokoju. Może dlatego porę obiadową wyznacza nam uczucie głodu.

Nadchodzi zmrok a później ciepła ciemność, naturalnie miękka, otulająca. Litościwa cicha, czarna piana, kołdra somnabulików. Nikt nie zdąży na piechotę przed uciec przed nią . Sennowłóczęga - ładne słowo. Szeroka brama raju. Mimo wszystko do raju biorą czystych. W łazience dwugarbny siada na misce klozetowej, i kiedy biorę prysznic deklamuje głośno wszystkimi gębami.

Ach ! Więc kąpiel

Też dobrze

ale to wszystkiego nie zmyje

Kieliszek ! Więc drugi

Też dobrze

ale to jeszcze nie potop

Ale to jeszcze nie wszystko

Też dobrze

Zostało jeszcze  -Ach !

Coś zostało ?

Niech będzie

Też dobrze

Gwałt !

Też dobrze

Ach !

Ból !

Dobrze

Ach ! Może coś jeszcze ?!

Mrzonki ! Mrzonki !

Mrzonki !

A może Mrożonki ?

Kiedy wracamy do sypialni kolejny raz biorę ze sobą do lóżka „Baltazara”, kolejny raz boję się.

Dwugarbny bełkocze odchodząc na parapet o tym że do tanga trzeba dwojga.

ciekawy jestem, czy każda gęba oblizywała własne wąsy, czy oblizywały się nawzajem.

Fuj, nie odpowiadaj ;))

Wielogłowy zapytał czy masz, a może miałeś wąsy?.....:)

miałem, ale nie miałem więcej głów, więc nie wiem jak by to było. Niech nie będzie za cwany :))

Mruga na zmianę prawymi i lewymi powiekami, wygląda jak autobus odjeżdżający z przystanku.

Mówiłem mu żeby nie czytał tyle bzdur o zastosowaniu psychotechniki. :)

E, to tylko tik podprogowy. Od Orwella. Puść mu "Psychozę", albo sam weź gazetę do ręki i jak będzie pod prysznicem, no wiesz...

przejdzie. :>

Tik ma od Mrożka, "Psychozę"  wielogłowy oglądał jak był dzieckiem więc jest czujny. Widzi przekazy podprogowe w spotach reklamowych. :)