- czeluść -

#
(...) sny bywają przedziwne w obrazach i wątku.
Czasem przerażające
- zacznę od początku (...)
.
Śniłem właśnie historię powietrznej podróży,
w której jakimś sposobem fruwałem bez trudu,
czując przedziwną pewność
że latam nad grobem...
.
Obleczony ciałem
- duchem być nie mogłem...
.
Łamałem sobie głowę
już wtedy - nadal frunąc - skąd ten grób,
skąd ja tutaj, co to wszystko znaczy?...
Lecz ku mojej dotkliwie upiornej rozpaczy,
nie mogłem za nic pojąć owego zjawiska.
.
Fruwałem dosyć długo, więc mocno zmęczony
chciałem opaść na ziemię.
Bałem się wielce, że spadnę do grobu
ziejącego głębią. Bez żadnej obrony...
.
Wreszcie się obudziłem,
lecz nadal mam wątpliwość, czy mogę lądować
wprost w otchłanie piekieł,
jakie tu na ziemi szykują na co dzień
ci, którym wierzyłem...
.

Bywa...

Miałem kiedyś podobny sen. Pozbawiony jednak lęków.  Byłem obecny na własnym pogrzebie, a duchy bliskich uczyły mnie latać, co gdy już się udało opanować dało mi masę frajdy pozwalając np. zaglądać w przelocie pod zwiewne sukienki (bo to lato było) koleżanek obecnych na pogrzebie :D

Ja z tym "fruwaniem" to miałem kilka snów w młodości, lecz te "kilka" było chyba spowodowane tym, że przed zaśnięciem myślałem, aby tylko się nie przyśnił podobny koszmar. No i... właśnie się śnił