Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Dotyk wiosny


Bolesław_Pączyński

Rekomendowane odpowiedzi

Promyk słonka połaskotał                                                                              

lodowatą białą czapę,

już skowronek zaświergotał,

dziarsko przysiadł nad okapem.

 

Pod którym się ukrył sopel

od promieni słonka stroni,

rzewnie roniąc łzawe krople,

gdyż dłużej się nie uchroni.

 

Wreszcie zima się poddaje

swoją chwilę przecież miała,

cicho szemrze nurt w ruczaju,

tafla lodu odtajała.

 

Przebiśniegi już wyjrzały,

mróz powieki swoje zmrużył

aż się w sobie skurczył cały,

czyż na wiosnę się oburzył?

 

Szybko taje, odpuściła,

wie że na nią przyszła pora,

już odchodzi biała zima,

wiosna budzi się w kolorach.

                                                      02.12.2017r.

Edytowane przez Bolesław_Pączyński (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Witaj -  dziś widziałem kilka  kluczy dzikich gęsi  -  to dobry znak wiosna na wyciągnięcie ręki.

                                                                                                                                                                                     Pozd.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Na poezji i rymach znam się mało, ale powiem Ci otwarcie, że jeśli chodzi o promyki, to

Promyk słońca pocałował

lodowatą białą czapę...

bo nic tak nie topi lodowatych białych czap jak pocałunki, o czym wiosną wie każdy nastolatek, ale i my stare pryki :)

Edytowane przez Marek_Bazyli (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...