Czy potrafisz zatrzymać radość?

domy- pudełka jak klatki dla ptaków

z jednym oknem na przodzie

wklęśniętym

a serca z papieru markotnie szeleszczą

ściskiem marszczenia

pompują strumień życia

któremu w takich okolicznościach

bliżej do arytmii

zapał- jak nadzieja ulotna 

jednego trzyma w pionie

drugiego opuszcza

i już nic nie potrzeba

wystarczy adres i szarość duszy

aż do śmierci towarzyszą

tylko to co piękne i dobre

(chwila nieuwagi)

ucieka

dokąd tak pędzi przed siebie

mija domy ulice ludzi

nie może znieść dwuznacznego wzroku

przewrotnego języka

fałszywego kroku

jesteś panem swej radości

dlaczego jej nie zatrzymasz?

Bardzo ładny tekst, bardzo Mnie się podoba! 

Świetne, prawie mi szeleszczą w uchu! Gloria!

No i na koniec takie fajne zawiązanie pytaniem. Prowokujące do myślenia i własnego morału postawienia.
 

Zdrowia życzę

Dziękuję za pozytywny odbiór wiersza.:)

Zamysł się sprawdził ,to dobrze że usłyszałeś szeleszczenie. Przekaz trafił.

Pozdrawiam :)

:)

Bardzo dziękuję :)

Coś mi się spodobało w tym wierszu, przykuło. Ale jest jak dla mnie, troszkę ulotny, nie do końca wiem, czy łapię:) 

Ja to sobie układam tak, że ludzie są pozamykani w swoich domach jak klatkach

to jakby o stabilizacji?

'Serca z papieru' dwojako, jako takie słabe (?) albo papier jako banknot. Pozamykani w swoich pozornych luksusach, pozamykani na świat i przyrodę, gubimy to co w tytule.

Jedynie trochę mi ten koniec nie gra w takiej formie. Bo jeżeli wiersz jest dezaprobatą zamknięcia się, to myślę, że trzeba by wylecieć za uleciałą radością i ją złapać. Bo jeśli ją zatrzymać np. na skraju okna, to znaczy - być wciąż w tym samym miejscu. MaksMaro, tak sobie gdybam, może źle interpretując cel. Pozdrawiam:)

Adres i szarość duszy to za mało, aby życie było piękne, a nawet stabilne, ono jest wtedy tylko zgorzchniałe, ale sami dopuszczamy latami do tego stanu. Pozamykani na różne sposoby, niekoniecznie w domach, przecież nikt nie siedzi całe życie w domu, bardziej chodziło mi o umysł i nastawienie do innych ludzi. Więcej nie mogę na razie powiedzieć, ale idziesz dobrym tropem. Dziękuję za czytanie, jeżeli zatrzymałaś się nad wierszem, to się cieszę.

:)))

Tak, nie odczytuję tego jako zamknięcie w 4ścianach, ale zamknięcie siebie na świat. Choć ten adres ściąga bardziej w temat nieruchomości:) no chyba, że chodzi o ruchomość - ciało - jako adres duszy:) 

klatki dla ptaków

z  wklęśniętymi oknami 

mają serca z papieru 

które ledwo pompują 

wystarczy szary adres  

nierówny oddech

niedotlenione komórki

Podoba mi się.

Jestem bliska interpretacji Luule, czyli Joanny Dark.

Bardzo się cieszę i dziękuję :)

Wszystko mi się podoba, FSZYSTKO - pisztak :))) Nic więcej nie powiem, żeby nie zapeszyć.

PS

trudno, muszę - nie podoba mi się tylko ta piosenka,

bo codziennie budziła mnie, "SKOROŚWIT CHOLERNY" o 5:30 do roboty.

Nienawidzę!!!  ;))))))

O, jak miło, że FSZYSTKO :))

ps. zmień pracę, ale skoro Cię budziła, to już przeszłość,

a nienawidzisz piosenki czy wstawać o 5:30?

jedno i drugie, drugie jest jak zamach na człowieczeństwo,

pierwsze - wyrafinowana tortura PRL-u

;)))

nie ma jak Muniek

można i kunie

z nim paść

ras ta maniana

:)

Jacek zablokował temat, widzę że emocje buzują, możemy przenieść dyskusję, proponuję temat: Zamach na człowieczeństwo - kto?, gdzie?, kiedy? :)))))

A piosenki nie słuchaj, to tylko dodatek.

O widzisz, masz co chciałeś :)))

Dzięki, fajna muza:)

Pomyślę później nad wierszem, póki co muszę się stabilizować ;) utwór pewnie znałaś, jeśli nie tym lepiej :)