Luna

To nie pełnia
balonem panów Montgolfier
odęta - zawiesiła się
białym pęcherzem na linach blasku -

Ani drzew niemych
srebrne reliefy które
kosmiczny oprószył kurz
ponieważ Wszechświat pustki nie zna - -

Ani chmur pościel zgnieciona
(gdy z przypływem nadchodzą burze)
a Księżyc-Luna inkubem dręczona
tuli w promieniach erotyczne iluzje - - -

Ani pod wojłokiem
z lazuru utkanym - schowany
przed słonecznikiem nów niby
żądło co jabłek wonią nabrzmiewa - - -

Lecz jedynie
z (handy) - mojej komórki
pozytywka cylinderkiem nawija
Księżycową Sonatę - - -
Pana Ludwiga van Beethovena
- - -
podzwaniając - - -
- - - wołając
cząsteczkami Światła - - -
- - -

19.08.2007

Księżyc jest wewnątrz pusty.

Do wersu ze wszechświatem przeczytałem a potem pogubiłem się.Zajrzę później gdy Księżyc zniknie :-)

Pozdrawiam

Dobry wiersz. Czy może antywiersz, bo wszelki liryzm neguje i w poincie okazuje się, że to "prosta" elektronika, żadnego tam uduchowienia. :)