Jeszcze zapach miłości pamiętam

Nie mogę znaleźć słów
by Jej uśmiech opisać
zamykam oczy nie widzę
Jej w swych marzeniach snach
jakby rozmyła się we mgle
która zaczęła mnie spowijać.

Zapach tylko jeszcze pamiętam
zmieszany z odrobiną wiatru
jesiennego, zagubionego we włosach
w chwili wydawało by się tak odległej
jak by świat już przestał istnieć
choć biegli w piśmie twierdzą inaczej.

Czy wszystko musi być takie poukładane
zdominowane przez byt i logikę
miłości przywilejem jest wolność
niech na swych skrzydłach nas niesie
w przestrzenie nieznane

choć spać po nocach nie daje
powinna być w życiu najważniejsza
stać się czymś wyjątkowym
czego zapomnieć się nie da
choć czasem tak strasznie boli.

Podoba mi się twój wiersz czytając go tak sobie pomyślałam, że 

...w mgle...

Tu *być * rozhulało się na całego... Może by tak trochę powycinać?

miłość niech zostanie wolna 

i najważniejsza w życiu

 nie dając spać po nocach

zostanie wszystkim

czego nie można zapomnieć.... 

Pomarudziłam,   pomyśl czy chciałbyś coś zmienić :-) 

Tobie być mniej niech za duzo się nawstawiało... Jedno usunęłam.

Witam.

rzeczywiście to "być" się jakoś za bardzo rozszalało,

zwłaszcza o 3 w nocy.

Dziękuję za spostrzeżenia bardo trafne.

Trochę za radą zmienię.

Pozdrawiam.