o budowaniu domu powiastka

Ciekawe, ciekawe. Dużo tu wszystkiego, tej budowlanki, ale mimo to, moim zdaniem, upilnowane. Fajne metafory.

Myślę, że prawie każdemu poecie/wierszoklecie się to zdarzy - sytuacja z wiersza. Taka pułapka ego. No chyba, że pisze wiersze do szuflady zamykanej na kluczyk.

Nawet jeśli ten utwór to przytyk z dedykacją, to oceniam go ponad tym;) Pozdrawiam

Dziękuję Luule i odpozdrawiam ciepło :)

się napracowałaś, ja naczytałem i chyba nic konstruktywnego nie wymyślę, poza tym, że brak mi takiego jednego mocnego strzału.

To znaczy są tu całe serie, ale ja szukałem, pewnie niepotrzebnie (bo jest równiutko od góry do dołu), takiego "rodzynka" i to moje wrażenie świetnie oddajesz tutaj:

No cóż, taki dzień widocznie mam, ale serducho za pracowitość najszczerzej oddaję  :}

Pozdrawiam.

morał  z powiastki   ciśnie się na usta
- pewnie wszyscy zakrzykną radośnie
przy tych z kunsztem  budowanych domach

jadowity bluszcz nigdy nie wzrośnie !

Nie wiem czy to  wystarczająco mocny strzał, mnie się wydawał  cokolwiek miałki i mimo,  że napisałam   to go nie zamieściłam.

Dziękuję Jan_ko :)

Pozdrawiam wzajemnie :)

Dużo tego do czytania, a do myślenia jeszcze więcej. Wydaje mi się, że mam klucz do Twojej powiastki. :))

Dziękuję  MaksMaro  :)

to Twoje pisanie ma drugie dno

włożyłaś sporo pracy i pomysłu

jeśli chodzi o mnie prowadziłbym to bardziej lapidarnie :)))

Pozdrawiam

Ne mam nic przeciw temu byś sformułował to  bardziej lapidarnie, choćby za cenę większej ilości serduszek ;)

Dziękuje Jacku :)

Pięknie napisany... Lecz jak przytyk go czytam 

Też chciałam wierszem me myśli napisać. Lecz szybko usłyszałam :to nie tak, tam jest źle, tu rym tam rytm ratunku gubię się. A jeszcze tu te słowa mnie ranią

Przykro mi dlaczego nie lubisz bluszczu? Kiedyś dawno dawno temu zanim tu trafiłam napisałam,, oplatam  życia pień jak bluszcz..." jadowity???

Wracam.

Od początku zastanawia mnie ten miszcz murarski, z kupą amatorów wokół. POprzedni miał też niezłą ekipę, ale też kupę, ale kamieni.

Teraźniejsi, z obślinionymi usty, jak niegdysiejsi „Wiesława” towarzysze i kamraci „po wazelinie”, zachowują ten sam casus, kiedy byliśmy „10-tą gospodarką świATA(M), ale przejął to Edek i 50 mln baksów poszło na fryzjera w Pa pa ryżu. ;)))))

Czy to nie ten czasem, co to na 10:00 do roboty przychodzi, jak się wyśpi ?

Bo jeśli tak, to chyba jestem w domu.

O many many bluszcz!

;))

Zbudowałaś weną wzniosły wiersz jak wieżowiec z dwunastu strof jak kondygnacje, windy trzeba bo zadyszki można dostać:)

Dobry utwór podoba się.

Pozdrawiam:))

Coś stoi na przeszkodzie ? Pisz, ćwicz - z czasem to nie będzie trudne :)

Lubię bluszcz - w doniczkach :)

Bluszcz jest gatunkiem bardzo ekspansywnym, jest rośliną okrywową  i jeśli tylko mu na to pozwolić jest skłonny zdusić wszelką roślinność wokół siebie.   No i są gatunki trujące - jadowite. Nie lubię go w ogrodzie :)

Dziękuję za wizytę  i pozdrawiam ciepło  :)

Z ręką na sercu przyznaję,  że takiego odczytania tekstu się nie spodziewałam ale bardzo mi się podoba,  ubawiłeś mnie serdecznie :))

Serducho Ci się należy :)

Dziękuję Bolesławie :)

Odpozdrawiam ciepło :))

Bożenko, sorry, ale dla mnie ten Twój "dom" jest po prostu o wiele, wiele za długi - bardzo mocno przegadany. Nie miałam siły przeczytać go w całości, bo jest to ciągle o tym samym, w kółko i w kółko - nic się tam nie dzieje poza tym, że ktoś nieumiejętnie buduje dom, który musi się zawalić. I tyle. Ja bym to skróciła do trzech-pięciu dużo krótszych zwrotek.

Wybacz mi szczerość.

Jeśli się zdecydujesz, skróć  -  chętnie przeczytam :)

Nie robię przeróbek cudzych wierszy, bo uważam, że to niegrzeczne. Chyba że Autor sam mnie o to prosi. Naprawdę chcesz, żebym pokazała Ci , jak ja bym to napisała? (Ale nawet jeśli Ci napiszę, jak ja bym to napisała, to nie znaczy, że uważam, że Ty właśnie dokładnie tak powinnaś). :)))

Joasiu - ja  nie mam nic przeciwko temu, że ktoś przerabia moje wiersze i wcale nie uważam że przerabianie wierszy tutaj na portalu dyskusyjnym jest niegrzeczne.

No i gdybyś przeczytała jednak całość może zauważyłabyś, że niemal każda strofka jest o czym innym, mimo że z budowaniem domu koresponduje.

Nie wyrzuciłabym żadnej z nich są w nim  potrzebne.  A  dwunastostrofowy  siedemnastozgłoskowiec pasuje do tytułowej powiastki.

Pozdrawiam ciepło :)

Bożenko,

nie lubię długich wierszy,

tutaj tylko przeleciałem z grubsza i ta strofa poniżej mnie zatrzymała.

Bo i dom, i firanki, i bluszcz, zieleń, złoto;

jeszcze trochę upiększeń i poemat gotowy:)

Pozdrawiam

PS. Tak na marginesie;

firanki dla domu, jak kobieta w sukience:)