alibi bo

Oczywiście, że każdy pragnie żyć lekko, łatwo i przyjemnie. Zastanawiam się na drugą częścią, nad super sprawą. Bo tam mi się zaczyna robić wielowątkowo za sprawą frazy alibi - bo wiara.

Mądrość przemawia z Twoich słów. Zgadzam się. 

:))

Witam -  ciekawie dziś u ciebie - bardzo podoba mi się  ta super sprawa- alibi - do przemyślenia.

                                                                                                                                                                                      Miłego ci życzę

Kocie, 

sprzeczne interesy Ego są nieuniknione; jedno to zbiorcze  Ego a inne - drobne, zwykłe, ludzkie. A wtedy uwagę odwraca - Ofiara lub Sprawca. Nie ważne jak by go zwał, byle to Jego była Wina. Nie wiem czy nie sięgam po zbyt duże skróty myślowe i czy to  przemyślenie nie będzie  traktowane jak kij w mrowisko obrońców wiary (jakiejkolwiek). Ale

Waldku, alibi potwierdza i zwalnia. Mając alibi już nic nie trzeba. 

Ściskam ciepło.

Mili, 

to myśl o poranku, może powinna trafić do warsztatu ale spłynęła, spisałam i jest. Nie wiem czy to wiersz. Ale z treścią się zgadzam.

bb

Cześć betko. Pierwsze, co mi się nasunęło, to brak tytułu tego wiersza. 

Poza tym trochę zagmatwany, ale pewnie tak ma być. Końcówka jest b. dobra:

"

W paru słowach dobitnie pokazałaś, że zawsze ludzie znajdą usprawiedliwienie dla swoich czynów. Tak wiara jest wtedy, gdy czegoś nie pojmujemy, a jesteśmy pewni istnienia tegoż.      

                                                                                       Justyna 

nie jest to kij w mrowisko

od wieków armie które napadały i te które się broniły prosiły Boga  o błogosławienstwo

a On realizował swoje plany

Pozdrawiam

jakiś czas temu kupiłem sobie „zabezpieczacz” do śrub. Skuteczniejszy na drgania i obciążenia nawet bardziej od podkładek sprężystych i zawleczek. Ludzie podobne sposoby stosują od wieków. U niektórych to już tak bardzo dobrze funkcjonujące mechanizmy, że nie da rady się przez nie przebić nawet psychiatra, jak zaczyna to przechodzić w fanatyzm :) Taki swoisty „odruch Pawłowa”, mający porazić, zamknąć usta – żeby następnie natychmiast przygwoździć lub spalić na stosie.

Obraza uczuć religijnych jest nie bez znaczenia, bo nadal straszy powodując lęk. Może nie jak w średniowieczu, ale co najmniej przed naszym wymiarem niesprawiedliwości.

Ciekawa myśl beto, nie podoba mi się tylko tytuł, bo zanim trafiłem

dwa razy przerzuciło mnie do Twoich zawartości ;))

Pozdrawiam.

Czyli, jak trwoga, to do Boga.

:)

Jacku,  dzięki za czytanie. Armie broniły własnych interesów (ego) i prosiły o więcej (wiara), a było jak było. A jeśli nie ma nic wyżej?
Nie podważam sensu Boga, niech będzie, bo dlaczego by nie. Ale myślę jak łatwo nim wycierać...

Janku, to nie forma autopromocji, chciałam zniknąć z tekstem, trochę go schować, a wyszło odwrotnie. Jak w życiu. ;D Ale pomysłu nie mam na tytuł. Dałam coś na "odczep".

Aha, teraz już jest, ale wcześniej była kropeczka.

Ależ to nie była pretensja - masz bardzo ładne wnętrze :)

;D to Namibia. Ale nigdy tak nie byłam. 

Wiersz jest dla mnie bardzo czytelny i prosty - i to jest jego zaleta. Ludzie wchodzą w konflikty, bo to nieuchronne - stąd rodzą się drobne kłótnie, ale i strata przyjaciół, i rozwody, i rozpady całych rodzin, i wielowiekowe wendetty, i zbrodnie, i wielkie wojny. A każdy czuje się niewinnie skrzywdzony przez innych lub uważa, że ma prawo krzywdzić innych w imię jakiejś tam idei. Na przykład religii (czy innej świętości: demokracji, ojczyzny, godności, przywództwa i te pe).

I właściwie chyba nie ma na to rady, ludzie po prostu tacy są. Jeszcze nikt temu nie zaradził, bo pewnie się nie da. :(((

W punkt. To chciałam rzec ;D Oxyvio. Ściskam, bb

Powiedziałaś to bardzo czytelnie - właśnie w punkt. :)

I ja ściskam. jj

A ja?

Bo my zawsze chodzimy razem :)))))))))))))))

Szczere przemyślenie zawsze tak było i będzie.

Pozdrawiam:))

I dobrze myslisz bo nasze ego żąda by swiat był nam przychylny podporządkowany...  Ba nawet w to wierzymy bo przecież jesteśmy najwspaniallsi i w imię tego możemy naciągać rzeczywistość.  Jak coś nie tak to Bóg naprawi całe zło, Wiara dodaje sił lecz i zaślepia.:-) 

Dokładnie. A nawet dalej - daje alibi.

Pewnie tak... bo tu nie ma wyjścia, chyba że w obliczy zagłady ID ludzkości się obudzi ?.

Pozdrawiam ciepło, bb

Witaj, czekałam na coś Twojego:) Ogólnie się zgadzam, d w kwestii poczucia bezpieczeństwa, bardzo trafione, ja tak mam. Pomysł z ujęciem tego wszystkiego pod hasłem 'alibi' - ciekawe. No i tak jest. Opiumowe alibi...

Jedyne co mi w tym wierszu nie pasuje, to Jezus, wydaje mi się, że powinno być Bóg - to oczywiście mój subiektyw, ale już się tłumaczę.

- skoro celem jest mowa o każdej religii, to Jezus tu zawęża do chrześcijaństwa,

- w moim subie, jako osoby, która chyba wywietrzyła opary opium z głowy, kierowanie się do Jezusa, czyli np. czerpanie z jego nauk, życie wg wskazanej przez niego moralności, może mieć wydźwięk wyłącznie etyczny, bez aspektu religijności. Co w księgach jest prawdą, a co przetworzeniem dla celu, trudno odgadnąć. 

- no więc podsumowując, ja to odczuwam, że zwrócenie się do Jezusa nie musi oznaczać wkroczenia w szeregi wiernych, wręcz przeciwnie. Czasem wydaje mi się, że niektórzy praktykujący, zupełnie o nim zapomnieli, albo te powtarzane i słuchane od lat regułki, kazania zatarły wrażliwość i miłosierdzie, z którym powinni kroczyć. Że już nie wspomnę o pasterzach. Przepraszam, nie uogólniam, że nikt o tym nie pamięta, ale jakoś tak z obserwacji różnych sytuacji...

Oczywiście to tylko moja wizja, nie podważam użycia przez Ciebie akurat tej osoby, bo może masz inny cel w tym. We mnie coś się zbuntowało, bo mam tu mocne rozgraniczenie w tym temacie. Gdyby religia była Jezusem, to byśmy żyli w idylli miłości, pokoju, nie produkowano by sygnetów. I karabinów. :/ Pozdrawiam