O gajowym Jerzyku - historyjki w limeryku cz. 11

ledwie tylko zmierzch zgasi blask mieszkań i domów a dzień zamknie okienka drzwi furtki i bramy zaraz wznosi się w mroku odległe szczekanie jak wezwanie do zboru komenda na odwrót   chwila – niesie ten parol każde krewkie psisko i na świadków zwołuje płochliwe kundelki co miotając odezwy przez ogrodzeń deski budzą całe uśpione podwórz towarzystwo –   a gdy noc już zawiesi sztandar swój na szczycie cały ten wściekły sobór wrzasków i ujadań zamienia się w modlitwę długi pacierz biadań w którym miesza się wdzięczność i przekleństwa życia

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No właśnie nie. Tego się nie wybiera. Miłego dnia :-)

@Andrzej_Wojnowski - dzięki - 

Francuska miłość, to i poród francuski:)

Cztery słowa ciekawie zestawione to jest bardzo dużo.  Miłego dnia.