początek końcem koniec początkiem

są takie miejsca gdzie najmilsza razem

zrywamy słodkie winogrona

czułych dotyków zaplatanych wrażeń

gdzie ten codzienny zmienia format

staje się częścią złączonej całości

ucieleśnionej słodyczy skroplin

nie są potrzebne ni zamki antaby

kiedy uczucie klucz zastępuje

do miejsc tajemnych gdzie na jawie marzyć

można i łączyć nierozłącznie czule

spajać i słowu razem nadawać

sens czerpać siłę z więzi do zmagań

kocham Sezamu szczęścia formułą

dniem nocą wiedzie razem w tajemne

miła w bogactwach pieszczot się zanurz

na bezlik wrażeń otwieraj wnętrze

gdy wyciszeniem nasyci się echo

każda następna okaże się pierwszą

za wspaniałą treść

Pozdrawiam Jacek

Tekst nieco archaiczny:)

np. najmilsza razem 

zrywamy słodkie winogrona

itp.

PozdrawiaM.

Za całokształt  ale najbardziej za ciepło jakie płynie z wiersza.

Lubię :)

Pozdrawiam :)

W niektórych miejscach się gubię, nie rozumiem, o co chodzi:

pierwsza zwrotka czwarty wers,

trzecia zwrotka pierwszy wers/ trzeci, czwarty wers- zachęca miłą do kochania samej siebie?

Takie tam moje analizowanie, doszukiwanie się sensu, którego nie muszę rozumieć, to tylko moje subiektywne odczucia.

:)

Dziękuję i pozdrawiam. Jacku.:)

To dobrze, że tylko: nieco. ;) Od tysięcy lat miłość posługuje się archaicznymi słowami, gestami i zachowaniami, a mimo to nie odbiera jej to piękna i atrakcyjności. Z poezją miłosną jest wg.mnie podobnie, bo trudno byłoby mi zaakceptować technicyzowanie, bądź współczesne wulgaryzowanie języka miłości. 

Bożenko to miłe co piszesz. :)

Zachęcam do wnikliwszego zagłębienia się w tekst. Z góry przepraszam za stosowane przerzutnie, elipsy i niedomówienia, które nieco zawoalowują przesłanie. :)

Oj, zaraz wulgaryzmy.

Można tworzyć piękne metafory :)

Chyba przynajmniej parę znajdziesz i w moim wierszu. :)