Sen o złocie

Ciekawy wiersz, oryginalny. :)

Różne słyszałam teorie o celu naszych "żyć". Jedna z nich głosi na przykład, że jesteśmy hodowani przez jakieś niematerialne istoty, które żywią się naszymi snami - naszą energią, kiedy śpimy. Może to właśnie jest owo "złoto"?... ;)))

Dziękuję Oxyvio, a więc miałam ciekawy i oryginalny sen (oj, tak) :) Sama takiej powiastki chyba bym nie wymyśliła, wyobraźnię mam słabą.

Tak, teorii jest masa, o tej wspomnianej nie słyszałam. Ja akurat interpretuję ten sen, że jesteśmy tylko trybikiem napędzającym złoto w kieszenie tych największych. Albo tych 'kreatorów'. Pozdrawiam:)

Ach te sny, są nieraz jak bajka ale też i koszmary jak ten, masz racje jak u króla Midasa, chociaż wiersz mi się podoba.

Pozdrawiam:)

Sennik egipski wytłumaczyłby pewnie w prosty sposób taki sen - pieniądze szczęścia nie dają :)

Nie wiem co Tobie napisać. Warsztatowo ok. Natomiast merytorycznie? Nie pamiętam nigdy snów, więc mogę tylko pozazdrościć. A na boku taka refleksja, że kiedy śnimy coś, to z reguły nie śni nam się, że to sen. Jest w nas coś co sprawia, że przeżywamy to jakby działo się na prawdę. Parę drucików podpiętych do mózgu, roztwór soli w którym będzie pływał i rurki z glukozą i tlenem, i można żyć pełnią życia. Ile tylko będzie w nas fantazji. Pozdrawiam :)

Aż mi się przypomniała książka 'Stroiciel lasu', w nawiązaniu do ost.zdania. 

Senniki są dla mnie hmm conajmniej dziwne. Sny są różnych kategorii, większość bez znaczenia, ale czasem bywa ciekawie, uwielbiam te, w których umiem latać, i chyba tylko te. Także nie wiem, czy nie wolałabym ich nie mieć/nie pamiętać, jak Ty. Dziękuję za lajka;)

Dziękuję:) tak,trochę był to koszmar, ale o dziwo pełen spokoju, mimo strachu. I chwila śmierci jak żywa, nawet pogodzona z nią byłam, pierwszy raz coś takiego dane było mi poczuć. Trudno oddać to wszystko w wierszu. Pozdrawiam

też takie coś kiedyś poczułem. Raz jeden. Na jawie, i uczucia miałem bardzo podobne - od początkowej paniki i wrzasku po myśl, że skoro się stało to się nie odstanie, ciepłe uspokojenie i dryf ku światłu na końcu tunelu.... hmmm

Zazwyczaj mam trudności z ułożeniem snu w jakiś sensowny ciąg, są to zazwyczaj jakieś porwane, powykrzywiane i nieposkładane strzępy obrazów.

Ciekawie u Ciebie, no, no...

Pozdrawiam :)

teraz rozumiem dlaczego niektóre chłopy do swych wybranych mówią:  złociutka

czy nasze życia są sztabkami

srebra lub złota albo miedzi

dla mnie to raczej żywym srebrem

w to jestem skłonny ja uwwirzyć

:))

Pozdrawiam

Nie chcę Ciebie o nic obwiniać, ale przez całą noc w moich snach przewijała sę kopalnia złota. Nie było tak egzystencjalnie jak u Ciebie. Nie pamętam już dokładnie o co chodziło z tą kopalnią, ale była :) Pozdrawiam :)

Witam -  lepiej żeby to był tylko sen...podoba się.

                                                                                                                              Słońca  życzę nie złota

Tak, też tak poczułam, skoro nic już się nie da zrobić, to cóż.. 

Potem było mniej sensownie, ale wspomniany trzon był wyraźny:)

Hehe, w drugą stronę pewno też, zależy kto jest tą 'żyłą złota' :D

Kto wie, czym jest ten cały mechanizm. Dziękuję, pozdrawiam, słońca i kwiatów we włosach:D 

Haha no to nieźle! Aż nie wiem co powiedzieć. A, dziś jest jakiś Światowy Dzień Kota - najlepszego:D

Dzięki za wszystkie serduszka, miło. Miłych snów :D

A, no i dzięki @beta_b, za serduszko i inspirację swoim 'śmiertelnym' snem. Pzdr :)

Bardzo ciekawy sen miałaś,

niezwykły :))

Zazwyczaj jest tak, że przed nadejściem śmierci we śnie się budzimy

i jej nie doświadczamy.

Podziwiam umiejętność opisu,

moje sny to rzadko kiedy są na tyle klarownym komunikatem.

Pozdrawiam :)

Dziękuję, w imieniu siebie, wiersza i snu:)  o dziwo, moment śmierci był jak katharsis.

Kiedyś jeszcze, gdy byłam na początku buntu wobec wpojonych sił wyższych, miałam sen o wygranej w lotka (nie grywam w niego zbytnio), zapamiętałam 3cyfry ze snu, dołożyłam dwie standardowe, jedną jakoś wydumałam - wysłałam, ale nie tego samego dnia, jakoś kilka dni później chyba. Opadły mi ręce, gdy dwie z tych wyśnionych + ta wykombinowana, dały trójkę. Może traf, może znak. To takie dwa sny, o których pamiętam. 

Pzdr, miło Cię gościć:)

Można i tak. :)

Sen jest Twoim pomysłem, wytworem Twojego mózgu, Luule, niczyjego innego. A więc masz wyobraźnię, jak najbardziej, tylko może w nią nie wierzysz, dlatego jej nie słyszysz na jawie? W ogóle nie jest łatwo dokopać się do własnej wyobraźni, ona czasami przemawia do nas symbolami właśnie we śnie.

A kto umie się dokopać do swojej wyobraźni na jawie - choćby tylko czasami - i pokazać te symboliczne wizje innym, ten jest artystą. Na przykład poetą. :)

Ładnie to opisałaś, Oxyvio:)

Nie twierdzę, że nie mam jej wcale, na budowę malutkich metafor i zobrazowanie myśli i uczuć wystarcza (choć nie zawsze czytelnie:P). Ten wiersz mógłby być przecież fikcją literacką, aby przedstawić jakąś teorię, ale ja bym chyba nie umiała czegoś takiego zbudować. Niby sen mój, ale nie potrafię tego odebrać, tak jak piszesz, jako mój pomysł, mimo, że to film z mózgu. To trochę tak jakby lekarz młoteczkiem stuknął w me kolanko, które odwdzięczyłoby się mu kopniakiem - ale to nie kopnęłam ja, tylko moja noga. Czasem naprawdę sny są jak urwane z choinki. Pozdrawiam:)

Oczywiście. Nie mniej to jest cały czas wyobraźnia naszych mózgów. Tylko trudno się do niej dokopać na jawie. :)

Pozdrawiam.

Wybacz Luule,

że ten wiersz jakoś uszedł mojej uwadze,

ale zauważyłem go dopiero dziś, jak trochę gorąco przy nim się zrobiło.

Wiersz jak na sprawozdanie ze snu, może być,

choć szukałem słowa miłość, ale się nie doszukałem.

Czyli jednak złotu i miłości razem nie po drodze. 

Pozdrowionka