Życie od nowa

Długa droga przede mną się ściele,

głuchym łanem zbóż złocistych

sadem wisien i jabłoni,

a ja ciągle idę po niej,

idę po niej, idę prosto.

Talizmanem głośnej ciszy

wykrzykuję ponad drzewa,

ptakom wirującym w górze,

lećcie dalej, lećcie dalej,

hen przed siebie, w stronę nieba.

Nie uwierzę wiatru, słońcu,

kiedy rozum mnie prowadzi,

nie powrócę już w to miejsce,

które było, które było

zagubieniem moich marzeń.

08.02.2018r.

Czterdzieści lat minęło jak jeden dzień:)

Piękny wiersz, MaksMaro. Bo co więcej pisać? Pozdrawiam :)

Dziękuję serdecznie:)

:-))) Piękny 

Bardzo dziękuję, napisałam to, co czułam.

:)

będąc u babci na wsi często chodziłam po sadach i polach, dziękuję Ci za ten klimat.

Witaj

Czy w Orwelowskim swieci

pozostana nam tylko tak piekne wiersze?

Zdrowia zycze

Witaj

Dzieki za piekne spojzenie

Zdrowia zycze

Dziękuję Wam za czytanie i miłe słowa.

:))

Czyli się spodobał? :)

Cenie wiersz za kilka spraw

oczywiscie ma sie podobac

i oczywiscie ma otwierac umysl

kluczykiem do otwarcia twojego wiersza 

jest Iwa-Iwa

To Ty tak uważasz. Miło, że przeczytała i dała komentarz, wybacz, w wierszu chodzi mi o zupełnie co innego, oczywiście motyw spaceru po sądzie jest. Jestem ze wsi.

:))

Tak myślałam że będzie chodzić o co innego ale ja tak ten wiersz po swojemu odebrałam :) 

Droga to życie. A motyw sadu jest piękny.

Dziecięce i młodzieńcze  marzenia najczęściej giną niespełnione. Do dzieciństwa nie ma powrotu.

To może trochę smutne. Ale czy całkiem złe? Dojrzewamy i stajemy się inni, dorośli. Mamy nie mniej marzeń i uczuć, tylko inne.

Taka kolej rzeczy.

Przepiękny wiersz. Cudny. Chwyta za serce.

Śliczny wiersz budzący nostalgie, lubię takie.

Miłego:))

I bardzo dobrze. :))

Miło mi to słyszeć.:))))

Dziękuję Bolesławie :)))))