O królu i trefnisiu

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Mam podobnie, zachowując świat, jednak z bytem życia odkrywam nie pomału, co straconym czasem żałuję! Chwile.   Pozdrowienia!

@Tyrs egzotyczne:)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  Uważam, że warto przeprowadzić lifting w tekście, zawarte zaimki osobowe, typu : mnie, mi, mnie — śmiało można odchudzić z całości, jaka mi leży i dlatego nie mogę wchodzić inwazyjnie w tekst autorki; krytyką się nie zajmuję. Czasem tylko:   słońce nie jest dziś łaskawe dla mnie zbliża się bez zaproszenia z pogardą patrząc w oczy   śmieje się w niebogłosy doprowadzając do upadku   podchodzi jeszcze bliżej szepcz(ąc)e: "nic ci nie grozi"   Proszę, wybaczyć, że odważyłem się wersję swoją pokazać autorce, która sama zdecyduje, czy warto coś zmienić ,czy nie.   Pozdrawiam serdecznie        

@Starzec ja mam Boga, za mnie myśli i kocham :)

Stąd – moje tak i nie, moje nie na pewno. Gdzie kula ma tę właściwość, że jej koniec wszędzie. Gdzie urzet, wyjaławiając ziemię, barwi ją na niebiesko. A smutek ubrany w vantablack pochłania każdy strach. Gdzie świst mulety rozwściecza tyranów, śląc ludzi po ordery, aż po kraniec ziemi. Gdzie – noc, coraz krótsza i coraz mniej czasu na miłość, więcej wojny. Gdzie chmura ogranicza dostęp do słońca, tworząc pareidolię – gdzie rozpoznać postać po krokach, po schyleniu ciała prościej niż człowieka, jedząc z kutrów rybackich śledzie o północy. Gdzie – czytam nudny traktat Zun Si do poduszki. I wiatr skrzypi starą huśtawką, czyniąc poruszenie roślin. Ja, pochylony nad kartką - to przenośnia – szukam fontanny wiecznej młodości. Stąd, moje wszystko, piszę do ciebie o obrazach. Wpatrzony w ikonę.