Dlaczego?

Tak, masz rację Ziemia i jej elementy na pewno ulegają zmianom, tylko że są one niewidoczne dla jednego, może więcej pokoleń. My ludzie natomiast widzimy u siebie i u innych z roku na rok upływ czasu. To chciałam powiedzieć. Jakby tak się zagłębić, to nic nie ma trwałego, nawet pory roku nie są identyczne, ale zawsze np wiosna będzie wiosną, a plony  tylko latem, nawet gdyby było deszczowe, niepogodne.

:)))

Coś w tym rodzaju, ale...

jak pewnie zauważyłaś trochę zmieniłem Twoje rymy, są nieco mniej dokładne, poza tym (ale to już zrób wg własnego uznania) poprzestawiałem Ci wersy na naprzemienne.

Oczywiście w niektórych przypadkach (jak w pierwszych dwóch strofach) nie da się tego zrobić bez małych poprawek. Stąd właśnie te niewielkie poprawki. Jednak u Ciebie akurat tak się złożyło, że „głaszcze” zmieniłem w chaszcze, pewnie żeby uniknąć dwóch czasowników (nie pamiętam), „skacze” w pląs, a w końcu po raz drugi „skacze” w istniejące (ale nie jako rym) idealnie pasujące do rymu niedokładnego „z wiatrem”.

skacze

chaszcze

z wiatrem

Wszystko gra. Wiem, trochę to pogmatwałem, ale Ty wiesz o co chodzi.

Przy zachowanym rytmie taka odległość rymów naprzemiennych nie będzie przeszkadzać, aby „słyszeć” to delikatne rymowanie a wiersz, tak mi się wydaje, tylko na tym zyska. Zachęcam do stosowania wszelkiej różnorodności w rymach (czasownik – rzeczownik itp.) - innych części mowy oczywiście też, oraz jeśli tylko się da niedokładności w rymach (poza limerykami), ale przemyślanych, ciekawych. Nigdy na siłę.

Jak na razie świetnie Ci idzie, gratuluję tak trzymaj, pozdrawiam :)

O! Nie zasługuję na taka pochwałę. Doskonale zdaję sobie sprawę z niedociągnięć, tym bardziej, że przez 20 lat byłam nieaktywna. Długa droga przede mną. 

Bardzo dziękuję za poświęcony czas.

:))

Dziękuję za docenienie pierwszej zwrotki, poniekąt masz rację, ale żeby wiersz trafił do   większej liczby odbiorców np. do moich przyjaciół (sąsiadek), to muszę wyłożyć kawę na ławę.

pozdrawiam :)))))))

Dlaczego każda wiosna świeża, młoda, pachnąca

mimo, że milion razy tuli drzewa i chaszcze,

niebu jasności doda, słońcu odbitym w oczach

użyczy swej radości, gdy w polu z wiatrem pląsa?

Dlaczego każde lato, które po wiośnie gości

nie widać w nim starości, ciągle jest takie samo?

Upałem ziemię wita, twarze obmywa deszczem,

dzierga po łąkach, polach sierpniowe tatuaże.

Napiszę do jesieni i szczerze ją zapytam,

kojarzy się z minionym, czy stara to kobieta?

Czy upływ lat przeżytych odcisnął piętno czasu,

czy taka jest i będzie cykliczność złotych lasów?

Szaruga, plucha, słota, deszcze, wiatry, kałuże

jesieni młodość tylko przynosi to w naturze.

Oziębła chłodna zima wodę w kryształ zamienia,

śniegiem sypie po głowach, też nigdy się nie zmienia.

Już tyle zim przeżyła, katarem nie zakicha,

starości w niej ni śladu, młodzieńczo wciąż oddycha.

Świat biegnie i umyka, ale się nie starzeje

szkoda, że upływ czasu ludzkim nieprzyjacielem.

Powiem szczerze, że nie rozumiem, po co to było przerabiać? W zasadzie tylko tutaj, w cytacie, można by podyskutować o czym jest druga połowa zwrotki, ale w tym wydaniu te oczywistości jesienne nie wyglądają tak źle, może dlatego, że nikt nie wziął do ręki sześciokilogramowego młota i nie zburzył szkieletu opartego na rytmie i rymie? Nowa wersja wygląda na oko poważniej, ale jest gorsza.

Jesteś trochę jak kot goniący własny ogon, próbując to poprawiać.  :))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))