Myśl wiosenna

Rok za rękę przyprowadził wiosnę,

tuż po zimie to się stało,

zielonością wszystko kwitnie,

słońce uśmiech niebu dało.

Noc się topi, kurczy, znika.

Dzień co dnia trwa coraz dłużej,

promieniami się rozpycha,

spoglądając w oczy chmurze.

Chmury marca są jaśniejsze,

kształtem lżejsze w dryfowaniu,

bardziej wonne i zalotne,

młode panny na wydaniu.

Świeży wietrzyk panny muska,

aromatem ziół czaruje,

lekko drga lub mocniej ciska,

może jedną upoluje?

Po cóż ci wicherku młody

z jedną bawić się w miraże?

Całe stado niebnych chmurek

powędruje, gdzie rozkażesz.

Niespożytą masz energię

wietrze, wichrze, rozbójniku,

zimę gonisz, wiosnę tulisz

ciepłą dłonią Atlantyku.

Przyjście wiosny ziemia wita,

lasy szumią, rzeka śpiewa,

w skowronkowe trele wnika

myśl wiosenna niczym melanż.

18 stycznia 2018r.

Piękny 

Miło, że Ci się podoba. Każdy kocha wiosnę.

pozdrawiam ciepło 

Zamarzyłam  dzisiaj o wiośnie ?☁️

Bardzo ładny wiersz,

chociaż ja akurat nie lubię wiosny

(wiem, że to dziwne) :)

Paru rzeczy się czepnę:

tu bym zrobiła jakąś inwersję,

bo mi się kruszy melodia w obecnej formie:

wonne i zalotne bardziej

albo

bardziej wonne i zalotne

ta przydawka brzmi nieco dziwacznie,

z tego "niebios" zrobiłabym neologizm - przymiotnik  "niebnych"  :)

A tu się literówka trafiła :)

Pozdrawiam :))

Bardzo fajny i nastrojowy wiersz o wiośnie, na którą i ja nie mogę się doczekać. :)))

Ale prawdę powiedziawszy, to i na zimę doczekać się nie mogę. Jutro chyba nareszcie pójdę na długi, śnieżny spacer nad rzekę. Zima też jest cudna.

Powiem Ci w sekrecie, że każdą porę roku kocham, ale inaczej. Lato najmniej, bo nie znoszę upałów. 

Teraz na Roztoczu mamy piękną zimę. 

Bardzo dziękuję za komentarz i serduszko. 

:))))

Dziękuję za wnikliwe wyłapanie mankamentów. Poprawiłam. Zastanawiam się jeszcze nad przymiotnikiem niebnych.

W pierwszej wersji miało być: lekkich chmurek, ale ten przymiotnik już się pojawił, więc pomyślałam chmury niebios/ niebios chmurek. Niebnych chmurek też może być.

Cieszę się, że czytasz.

:)))))

Dziękuję Natalia16

:)))))

 Ślicznie, wiosennie się u ciebie zrobiło, podobaśki:)

Pozdrawiam:))

Wiosennie w głowie, a tu pada śnieg, że " światu nie widać".

Dziękuję za podobaśki ?

Ach, Roztocze! No pewnie, że tam zimą jest bajecznie! Przecież to prawie góry! Roztocze jest cudne, kocham takie wzgórza i lasy ze strumieniami, i te kaskady jedyne w swoim rodzaju! Nie widziałam Roztocza zimą, ale mogę sobie wyobrazić - z pewnością jest cudowne!

A co do pór roku, to ja też kocham wszystkie, ale najbardziej właśnie lato. Nie lubię upałów w mieście, za to nad wodą jest fantastycznie - kocham pływać i mogę to robić całymi dniami do zachodu słońca.

Deszczowe lata też lubię. Ostatnio są właśnie takie - chłodne i deszczowe. Wtedy łażę na dalekie dystanse, bo z natury jestem włóczykijem i łaziorem. Nigdzie i nigdy nie czuję się tak dobrze jak na szlaku!

Lato jest zdecydowanie najpiękniejszą porą roku dla mnie. :) Mam wtedy wakacje, wolność, wyjeżdżam na włóczęgę, wędruję po kolorowym, kwiecistym świecie, gdzie mnie oczy poniosą... I pracuję w ogródku, co również uwielbiam. :)

W takim razie zapraszam na Roztocze w ferie zimowe. Zwierzyniec, Szczebrzeszyn, Florianka i piękne szlaki w Rezerwacie Roztoczańskiego Parku Narodowego. 

:)))

Dziękuję. Niestety moje ferie właśnie dobiegły połowy.

Chętnie bym wpadła na Roztocze na 2-3 dni w przyszłym tygodniu, ale z drugiej strony żal by mi było mojego Szaroburego-Rudego Kocura, który nie może w tym roku nigdzie wyjechać, a wiem, że bardzo chciał i mocno się nastawiał na zimowy wyjazd... Pewnie byłoby mu przykro...

Roztoczański Park kiedyś nawiedziłam na kilkudniowym rajdzie. Pierwszego dnia zrobiliśmy ok. 40 km. Następnego dnia miałam stopy tak spuchnięte, że nie mogłam włożyć adidasów. Przeraziłam się, że nie będę mogła dalej iść... Powlokłam się do lodowatego strumienia i przez jakąś godzinę moczyłam w nim stopy, aż opuchlizna zeszła. No i przeszłam tego dnia 26 km. :)

To było wiosną dawno, dawno temu, ale pamiętam dokładnie, że byłam zauroczona Roztoczem.

I wiesz co? Przypomniałam sobie, że zimą też tam byłam! Na rajdzie dwudniowym, jeszcze dawniej, jako małolata, a rajd organizował MDK, w którym uczyłam się malarstwa. Pamiętam z tego rajdu najbardziej dojmujące zimno w nocy, w jakimś młodzieżowym schronisku. Spaliśmy w dużej, wieloosobowej, koedukacyjnej sali z piętrowymi łóżkami. Wszyscy niby spali, ale kiedy nagle z któregoś łóżka spadł na podłogę koc, natychmiast kilka osób rzuciło się na niego jak wygłodniałe wilki! Zrobiła się wojna o koc! Wtedy obudził się "właściciel", zabrał koc i na tym się skończyło. Możesz sobie wyobrazić, jak było zimno? Rano do południa tak mnie bolały wszystkie zęby, że nie mogłam nic gryźć! Z przemarznięcia!

Ale rajd był cudny, strasznie mi się podobał. :)

No to zostały wakacje. Znam dobre miejsca, niedrogie na agroturystyce.

:)))

Świetnie. Zobaczymy, możliwe, że skorzystamy, nawet może wcześniej, np. na Wielkanoc?

Kiedy będziemy się wybierać, to zgłosimy się do Ciebie, żebyś nam pomogła coś fajnego wynająć. :)

Dzięki.

Ok. Tylko trzeba wcześniej rezerwować.

Wiem, wiem, oczywiście. Przez całe życie ciągle gdzieś wędruję. :)

ALe malowałas te obrazki z pamięci, bo teraz mamy tylko dwie pory deszczowe. Jedną zimną i jedną nieco cieplejszą :)

Połowa marca nad Narwią, przy ujściu do Wisły, jeszcze sześć lat temu :)

Pozdrawiam

U mnie cztery pory roku odkąd pamiętam. Zima jak w Tatrach, wiosna jak wszędzie, lato jak w Afryce - gorące, a jesień ta złota polska.

:))))