W zieloności

Zieleń wszechwładna obejmuje gałąź

listowia ze słońcem

słońca z firmamentem

całodzianie tkanego

ze zwykłego lazuru

i rozwoju kłębiastych obłoków

Morze czy Pogórze -

pejzaż obojętny

                         najważniejszy drzewostan

Lip trochę grabów i żylastych sosen

eleganckich wiązów z samotnikiem dębem

z pstrokacizną klombu. Ze szpalerem rozczochranych

cienkopiennych klonów i z bukiem

nieszczególnego koloru -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Gdy przez lejek z kobaltu

zieleń cieniowana soczyście

tężejącym ścieka chlorofilem

zieleń tysiącem odcieni się mieni ,lśni w słońcu czarnieje w cieniu. Zanurzyć się w tej zieleni...i tam zostać.

Ładne.

Przypomina mi znany wierz L. Staffa pt. "Wysokie drzewa":

O, cóż jest piękniejszego niż wysokie drzewa,

W brązie zachodu kute wieczornym promieniem,

Nad wodą, co się pawich barw blaskiem rozlewa,

Pogłębiona odbitych konarów sklepieniem.

Zapach wody, zielony w cieniu, złoty w słońcu,

W bezwietrzu sennym ledwo miesza się, kołysze,

Gdy z łąk koniki polne w sierpniowym gorącu

Tysiącem srebrnych nożyc szybko strzygą ciszę.

Z wolna wszystko umilka, zapada w krąg głusza

I zmierzch ciemnością smukłe korony odziewa,

Z których widmami rośnie wyzwolona dusza...

O, cóż jest piękniejszego niż wysokie drzewa!

"Wysokie drzewa" są autorstwa Leopolda Staffa i pochodzą ze zbioru Jego wierszy pod tym samym tytułem (1932).

;)

Och, jasne, że tak! Zgadza się! W dodatku wiem o tym od dzieciństwa! :)))

Nie rozumiem, dlaczego napisałam, że Tuwima... Już poprawiam.

Kiedy człowiek jest zmęczony albo śpiący, to naprawdę robi przedziwne rzeczy.

Dziękuję za zwrócenie uwagi! :)