Cielesność uczuć

Piękne. Najbardziej wers o rękach. Taki na zawsze. 

Pozdrawiam :)

Noo, Kotek po takim mleczku przeciągnie się błogo w słońcu tych słów:) akurat w czas, bo dziś jakiś pochmurny był, z pazurkiem. A wiersz piękny, na prawdę, nic dodać nic ująć- jak dla mnie. :))

Tak przyjemnie przeczytać i przyjemnie się robi, jak przy kominku ręce ogrzać zmarzniętemu ?

bb

Trzeba uczciwie przyznać, że chociaż raz, Miś, nie odwraca kota ogonem. Zamykam oczy, czytam opis (a może odwrotnie) i widzę ten słodki kochany pyszczek, niebieskie oczęta, niewinną minkę.

No, kot jak żywy!

Za ten wiersz, Miś dostaje dwa serduszka od kota.

Pięknie, o dojrzałej miłości. tylko ta 

Trochę mi nie pasuje, ale wiem o co chodzi, ja mam inne zapatrywania na wieczność :)

pozdr

po takiej litanii - panegiryku wnioskuję że nie masz siły biegać

:))))))

Pozdrawiam

Witam -  cóż popieram poprzednie wpisy pod wierszem - nic dodać nic ując tylko klaskać.

                                                                                                                                                                           Spokojnego dnia życzę

Cała gama czułości swą barwą na pewno ukoi serce Kota dogłębnie.

Ładny bardzo uczuciowy wiersz.

Z pozdrowieniem:))

Pięknie Oxywio 

:D Ach, Kocie, Tyś wcale nie szarobury, tylko rudy pręgowany Garfield:P

Zgadzam się z poprzednikami - piękny utwór... Aż się robi na sercu cieplej, już dawno nie czytałam tak prawdziwego i cudownego wiersza. Dziękuję za tak przyjemną lekturę i pozdrawiam

Dziękuję, Marku.

Wszystko tu jest takie na zawsze. :)

Ale fajnie, że masz swoje ulubione miejsce w wierszu.

Serdeczności.

Dziękuję, Luule! Bardzo miło mi to czytać! :)

Kot znowu rozrabiał? No cóż, takie są koty - trzeba się do nich przyzwyczaić. ;)

Bardzo miło mi, Beto, że tak działa na Twoją wyobraźnię mój wiersz. Strasznie się cieszę. :)

Hahahahaha! :)))

Dziękuję za dwa serduszka. :) Najcenniejsze jest to, którego nie widać.

Wiem, Annie, że masz inne zapatrywania. Ale jak by się nie zapatrywać - człowiek to istota ziemska, cielesna; a kiedy ciało umrze, to dalej nie ma już człowieka. Nie wiadomo, co jest i czy coś w ogóle, natomiast wiadomo, że człowieka (na szczęście) już nie ma). A więc też nie ma cielesności uczuć. A ja kocham mojego Kota "cieleśnie" - kocham w nim to wszytko, co napisałam w wierszu, i co przeminie, i co jest jednorazowe, unikatowe, i dlatego ma taką wielką, ogromną wartość.

Pozdrawiam ciepło.

Po takim komentarzu wnioskuję, że to Ty nie masz siły biegać po swoich długich wierszach?

Odpozdrawiam.

Dziękuję bardzo, Waldemarze, miło mi ogromnie. :)

Miłego wieczoru niedzielnego.

No1 Żebyś wiedział, jaki Kot dzisiaj jest miluśmy i przytulaśny! :)))

Dziękuję za miły komentarz, Bolku.

Pozdrawiam ciepło, chociaż za oknami mróz. :)