Freya bogini

        Freya – bogini nordycka

w blasku poranka

- ruszyła zimną zorzę

dłoń pieści kota

wiatr włos rozwiewa

- biała suknia spokojna

światłem bogini

łkają gałęzie

 - zabierając porządek

magicznej wojny

całość jest równa

 - dotyk Pitagorasa

cud wegetacji

na rękach złoto

- dogania kamienny czas

twardej miłości

tło drążą skały

 - migotanie krasnala

dane zamkowi

letnie słońce Od

 - czystym Skarbem Klejnotem

rodziną Frei

mijają lata

 - szron jest ozdobą bogów

zawsze tak będzie

Justyna A. 

Natalio, ja_bolku, dziękuję. Miłego dnia. J. 

napisałem   3,14 ... ękne

a   że  szczególnie  to   o  Pitagorasie

 teraz   jəknąłem  , chyba  nie   nacisnąłem  myszy

paskuda   ta  myszka

A to szarobury się ucieszy.

Ładna ilustracja/obraz, wiersz również oddaje klimat wiidokowi. Całość podoba mi się.

:))

Maks, dziękuję, no kot się pewnie ucieszy, Freya kocha zwierzęta. Jest boginią nordycką, która miała władzę na światem zmarłych , w połowie z Thorem i boginią Hel. Freya towarzyszyła kobietom w walkach -bo kobiety wikingów walczyły ramię w ramię z mężczyznami. Była też boginią zapachów, i od jej imienia pochodzi nazwa Friday. Lubię mitologię nordycką. Pozdrawiam J. 

Mysz nie paskudna, ważne że cosik posłuchała. Miło mi bolku, że się odezwałeś. i zostawiłeś ślad pod moim wierszem. :)))

Ciekawe. :))

:)))

betko, dziękuję 

Lubię mity, a wiersz dobry na plus.

Z pozdrowieniem:)

Dziękuję, Bolesławie. :))

Młot Thora towarzysz podróży,

Odynowi każdy z nas służy. 

Wiedziemy do walki zastępy wybranych.

Bogini Hel ułoży do snu niepokonanych.   

Przysięgali na Odyna

i na Thora jego syna

wojowniczy Wikingowie,

za swych bogów pili zdrowie.

Miłego:))

Hejka. 

No tak, to rozumiem. Jest to utwór o pryncypiach.

A jaki kocur nie cieszy się z głaskania kota?

Jak się kota w domu nie trzyma, to myszy harcują

A wracając do wiersza :
 

Te przytoczone frazy nie dają i obrazu. Nie zgaduję o czym myślałaś.

A po dwóch pierwszych wersach wracasz do swojego dawnego stylu - rzucania haseł. Jeszcze, co prawda , w trzecim wersie daję się przekupić (a który kocur by nie dał?). Ale później czuje się tak, nie obraź się, jak w czasie transmisji radiowej z meczu piłkarskiego. 

Powtórzę już chyba kolejny raz - staraj się malować, opisywać, a nie lakonicznie charakteryzować. Pozdrawiam

Dziękuję, Kocie, nie obrażam się. Chcę się uczyć, choć chyba tępawa jestem i może nie powinnam pisać. Nie piszę niczego od jakiegoś czasu. Może to koniec zabawy. Pozdrawiam. J. 

Dlaczego koniec? Baw się dalej z nami!

Po prostu wiersz musi być zrozumiały. Metafora nie oznacza niezrozumiałości, nie powinno tak być.

Ale ten wiersz mi się podoba, mimo fragmentów, których i ja nie rozumiem. Jednak jest w nim nastrój i coś mistycznego.

Co nie znaczy, że nie dałoby się go tu i tam nieco poprawić. :)

Serdeczności, Justyno.

Tak, może być czasami niezrozumiały teń wiersz, np. słońce Od - tu musiałabym wiele napisać o mit. nordyckiej, a to nie rozprawa naukowa, jeno wiersz. Mnie fascynuje mit. krajów północy, ale jest b. skomplikowana. Dziękuję, Oxyvio_. Pozdrawiam. A to piosenka, moja ulubiona o świecie wikingów i północy - tajemniczej, mrocznej, ekscytującej. :))) J

. 

Justyno, nie chodzi o to, że czytelnicy nie znają nazw bóstw nordyckich. To nie powinno być ściemnieniem wiersza, jeśli ma to być utwór uniwersalny, czyli dla wszystkich czytelników, a nie tylko dla fanów mitologii nordyckiej. Gdyby był napisany w sposób zrozumiały, to nazwy bóstw nie byłyby ważne, a tylko nadawałyby klimat wierszowi. Znacznie ważniejsze jest przesłanie wiersza, które powinno być po prostu logiczne i wyraźne.

Dziękuję Ci za piosenkę, bardzo mi się podoba.

Teledysk mniej, bo o okrucieństwie i średniowiecznych rozbojach.

Ale piosenka naprawdę wspaniała.

Oxyvio_rozumiem wszystko i następny wiersz - o pewnej królowej, juz będzie czytelniejszy, mam nadz. Pozdrawiam. J. A rozboje - no tacy byli wikingowie.