Nad Iną dziś jest inaczej

Nad Iną dziś jest inaczej

Nad rzeką Ina, wśród kwiatów koniczyny,

siadała   dawno temu pewna dziewczyna.

Robiła plecionki  z tej pięknej rośliny,

nosił je na szyi młodziutki chłopczyna.

Niestety łąki zniknęły wraz z koniczyny kwiatami.

Nie ma pięknej dziewczyny,  jest za to starsza pani.

Plecionek także zabrakło, słońce przyćmiło swe światło.

Czas minął nieubłaganie w tym świata bałaganie.

Zostały tylko wspomnienia o jasnych kolorach kwiatów.

Nie ma też i chłopczyny, poszukał on jarzębiny,

splótł z jej gałęzi owocnych i krew pozostawił na zboczu.

Justyna A. 2015 r. 

żal  mi  tylko  tego  biedaka

Bolku, nie wytrzymał przemijania i uciekł od niego, sam decydując o czasie swej śmierci. :((

zadra pozostała

Tak, pozostała. ja_bolku. 

Tutaj spokojnie można by się pozbyć "swej",

w celu zachowania rytmu;

Takie rymy wewnętrzne mi się nie widzą.

Co do treści,

to nawet mi się podoba,

na początku jest słodko i miło,

a później jak w chińskiej komedii - makabryczna końcówka.

Odnośnie puenty jeszcze dopowiem,

że brak mi pewnego dookreślenia (co splótł ?)

można się wprawdzie domyślić z kontekstu,

ale taka konstrukcja brzmi dla mnie dziwnie,

choć rozumiem, że trochę ciężko to przeredagować nie psując rytmu.

No, i to tyle ode mnie :)

Wiersz drastycznie różny od innych Twoich,

które czytałam i przyznam,

że to mi się nawet podoba :)

Pozdrawiam :))

Dziękuję, Deonix, poprawiłam - usunęłam "Swej". Wiersz dawny, może powrócę do takiego pisania. Na razie jakoś trudno mi cokolwiek napisać, a szkoda. W głowie pustka. Pozdrawiam. J.