oczekiwania

wciąż próbujesz przeniknąć mnie wzrokiem

czyżbyś chciała świat myśli zgłębić

lub spoglądasz na przestrzeń za oknem

zda się krążysz ze stadem gołębi

niestrudzone wciąż tworzą złudzenia

w napatrzeniu niesyte oczy

wyobraźnia realia pozmienia

aby suknią metafor zaskoczyć

czasem figlik zagości przelotnie

lub iskierka w źrenicach błyśnie

by łzą spłynąć nim jeszcze się ockniesz

kwitnie smutek jak w śniegu przebiśnieg

oczekiwań wianuszek zszedł w niebyt               

i pragnienia w niemocy topi

serce stale ma nowe potrzeby

za to wrażeń już tylko za grosik

zaś stagnacja oblepia powoli

niczym gęsty jesienny opar

coś gdzieś strzyka coś łupie coś boli

przecież życie ma własny listopad

a ty nadal przenikasz mnie wzrokiem

w tylko sobie wiadomym celu

najciekawsze zakryte przed okiem

to co wieczne wiadome niewielu

Witam -  w twoim stylu czyli łatwo miło i przyjemnie z czasem na refleksję.

Fragment - życie ma własny listopad super.

                                                                                                                                                         Pozd.

Poczytało... Spodobało... Serduszko ofiarowało... :-)))

Przeczytałam z przyjemnością

Pozdr. i życzę szczęścia w Nowym Roku

Bardzo ładnie 'skomponowałeś' te "oczekiwania". 

Wiersz skierowany chyba do konkretnej osoby, sporo w nim ciepła, wyciszonego zrozumienia...

Fajne wprowadzenie, a potem... jakby kolejne etapy mijających lat, w których "drobiny życia pod horyzontem"... :)

ubrane w Jackowe, miłe dla ucha, rymowanie. 

coś gdzieś strzyka coś łupie coś boli
przecież życie ma własny listopad... ano ma... :) niestety.
Pozdrawiam i... zdrowia w Nowym Roku życzę.

Przyjemnie się czyta takie wiersze, oczywiście podobaśki.                                                                                                                                                                                                        Pomyślnego w zdrowiu płynącego Nowego Roku:)

Ładny i melancholijny wiersz, czyli w moim klimacie. :)

Dla mnie to wiersz o tym, że nigdy nie da się przeniknąć człowieka na wylot i do końca, nawet człowieka najbliższego, którego zna się całe życie (albo prawie całe).

Dobrze to czy źle? Smutne to czy raczej uspokajające? :)

dzięki:

Pozdrawiam Noworocznie

podziękowało i serdecznie pozdrawiało:))

:)

Dzięki pozdrawiam

mnóstwo radości z Nowym Rokiem

dzięki

każdy postrzega rzeczywistość po swojemu np dostrzega to co chce zobaczyć

a listopad inny dla każdego z nas - tak już jest

Wzajemne dużo zdrowia z Nowym Roku :))

dzięki

dużo zdrowia i pomyślności w Nowym Roku

Oczy to brama przez którą informacje przepływają w obie strony.

Światło wszakże wciąż odbite - paralela dotycząca tekstu?

dzięki i wzajemnie od Kasi

jak to dobrze że ludzie nie są do końca przewidywalni i potrafią zaskakiwać :))

Ja też myślę, że to raczej dobrze. :)

Ale są tacy, którzy boją się niespodzianek i osób nieprzewidywalnych.