Jabłoniowy sad

Jak żywa. Zatrzymał mnie obrazek. Chciałabym ją nawet poznać. bb

Dzwoni wspomnienie, dzwoni, dzwoni... Srebrną łyżeczką o filiżankę malowaną w niezapominajki, róże i fiołki :) 

Bardzo dziękuję obu Paniom za krótkie wrażenia z pobytu w jabłoniowym sadzie,

a obu Paniom niewidocznym - również dziękuję :)

i pozdrawiam

Czuje się podobna do Twojej PL. Kiedyś tak miałam. Pisałam o sadzie jabłoniowym, dość wprost, w innym obszarze i stylu. Wklejam  ramach dialogu.

Chcę się kochać w sadzie
gdzie wiatr strąca
obeschnięte płatki kwiatów
potrącając stokrotki
wpaść w ramiona naturze.

Pojedyncze kłosy trawy
szepczą ziemi o miłości.
Jesteś.
Wyginam się w łodyżkę
chwilę pnę się w górę
widzę jak pracują pszczoły

- nektaru wystarczy dla wszystkich.

a ja poza dialogiem;

widziałbym dwa ostatnie wersy w takim brzmieniu:

patrzę jak pracują pszczoły

i ty

:)

bardzo "kochający" ten wiersz.

Tak jak jest,

jest dobrze.

A kazdy szuka 

Chorych wsponien

Podszytych nutka

zalosci do swiata

Ktory jest energia

istnienia ego.

Mnie też wiersz porwał :)

Popełniłam też kiedyś utwór w podobnym (?) klimacie:

List

wciąż pamiętam

jak moje piersi obrzmiałe

łagodnie

skrapiałeś pocałunkami

a wokół kwitły

jabłonie

i zamykały nam oczy

płatkami

pokazałam ci niebo zielone

przesiąknięte lasu zapachem

mówiłeś, że będzie pocztówką

zamkniętą w świerszczy iskrach

treścią w zielonych listach

dziś kładzie się echem

wilgoć-klin języka

w moich ustach

a w ręku bez słów

tkwi

kartka pusta

Pozdrawiam :)

Deonix_

Lubię, naprawdę lubię zwierzenia Peelek ze swojej kobiecości/dziewczęcości.

Bo co ja facet, mogę o tym wiedzieć; mogę obserwować, przeczuwać, doświadczać

ale nigdy smakować sedna.

Choć ktoś może mi zarzucić, że smakować też można, no niby tak,

ale nie o ten smak biega:))

Dziękuję.

Wiersz ładny, trochę te inwersje jakoś dziwnie brzmią, ale jest wporzo.

Pozdrawiam również.

a.z.i_xxx

no i dobrze :)

ja_bolek

... choć ukryty, lecz prawdziwy.

też dziękuję. :)

Ładny barwny sad poezji.

Pozdrawiam:)

Dziękuję

i również pozdrawiam

:)

Podobśka! Widzę tę dziwczynę-przekorę jak na filmie: żywa jak fryga, figlarna, filuterna, odrobinę złośliwa (ale nie za bardzo - tylko z humorem i dla przydania sobie mitu niezdobytej). ;)))

:-)

ujmujący obrazek

jako ojciec trzech córek z pasją przyglądałem się im gdy dojrzewały

- przeżycia malujące się na twarzach

- podpytywania

- gesty, które mówiły więcej niż tysiąc słów

- wieczne problemy

pozdrawiam Noworocznie

Oxyvio

Befana_di_campi

Dziękuję za komentarz;

tak, dziewczę wyimaginowane, "rozpisane" na podstawie wieloletnich,

całożyciowych obserwacji.

Pozdrawiam

:)

do tego dodam: - pierwsze miłostki i końce świata.

Szanowny Jacku,

takie córki to skarb, mnie nie dane to było.

Dziękuję za komentarz

i serdecznie pozdrawiam

PS. Drzewiej z przyjemnością czytałem Wasze - z Alicją Wysocką - rymowane przekomarzanki,

dziś już i czasu nie za dużo, i rymy nie chcą się imać.:)

Marcin Krzysica

i Tobie Dzięki za ślad przy wierszu.

Pozdrowienia serdeczne :)