Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

dialog ze smutkiem


Wiesław J.K.

Rekomendowane odpowiedzi

proszę usiąść - odmówił
w jakim celu - zapytał
chciałbym pytań kilka
czego odnośnie - zmarkotniał
tyle tego w tobie 
skąd - dziwisz się pewnie
w tym sęk - odrzekłem
tak - sam nie wiem
nie zawsze jesteś taki
dziwię się czasem 
a jednak coś w tym - chciałem
jest jak widzisz - przerwał
dzięki za...wyszeptałem
kiedyś zrozumiesz-

 

odleciał

Edytowane przez Wieslaw_J._Korzeniowski (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Nie lubię rozmawiać ze smutkiem, uciekam daleko, nie zawsze się to udaje. Gdyby nie tytuł, to myślałabym, że chodzi o kogoś bardzo przygnębionego. A to na szczęście personifikacja. Początek i puenta są super, ale środek jak dla mnie trochę poplątany i bliżej mu do prozy, a może o to specjalny zabieg. Ogónie pomysł Podobasię.

:)))

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Witam - smutny wiersz ale za to jak szczery - myślę że nie jest źle - ja nie mam do czego się przyczepić.

                                                                                                                                                                                                             pozd. 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...