Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

Idą święta


Andrzej_Wojnowski

Rekomendowane odpowiedzi

już od rana boli głowa

wiem nadchodzi czas świąteczny

jeszcze trochę przygotowań

i kolejne święta przetrwam

tradycyjnie z ojcem dziadkiem

przy rodzinnym postnym stole

połamiemy się opłatkiem

każdy spełni swoją role

 

           biegnę szybko kupić karpie

          dziś najtańsza jest biedronka

          stoję grzecznie a w kolejce

          dyszy wredny gruby sąsiad

           najładniejsze wybrał świnia

           ja mu tego nie daruję

            niech mu w gardle przy wigilii

           ryba ość język przekłuje

 

wczoraj mąż choinkę ubrał

lampki znowu przepalone

chciałam drania zamordować

lepiej niech on zmieni żonę

ale debil wciąż ma farta

miał żarówki zapasowe

pod choinką znajdzie młotek

którym mu rozbiję głowę

 

       jutro tylko barszczyk zrobię

        szybko sianko porozkładam

        czemu pies merda ogonem

         kiedy jestem zabiegana

         pewnie znów ma spacer w głowie

        a ja tak zdenerwowana

        jeśli się nie uspokoi

       to po świętach uśpię gada

 

niech się ta wigilia zacznie

którą wszyscy tak kochamy

każdy wtedy jest serdeczny

grzeczny i poukładany

przyjacielsko w zrozumieniu

szybko minie ten czas zgodny

a po świętach w oka mgnieniu

wszystko wróci znów do normy

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Witaj - prawdziwy szczery wiersz - uśmiecham się serdecznie - szkoda tylko że to tak krótko trwa Andrzeju.

Zgrabny prezent ten wiersz pod choinkę.

                                                                                                                                                                                                  pozd.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dość realny wierszyk ;) Pójdę kilka kroków dalej, dla dialogu, tekst sprzed lat.
Pozdrawiam ciepło i oby tak nie wyglądały niczyje wspomnienia, bb

 

Brzydkie święta
 

kolejne niechciane

jak wszy na sumieniu
swędzą wspomnienia

skrzy iskra z choinki
i siano zapala
rozmowa przy stole

opłatek się kruszy

a w wannie karp dusi

sznur ciągnie mikołaj

 

pod obrus zamiata

rodzinne kłopoty

kościelna kolęda

 

śmieci wyrzuciłam

na tak ważne święta

gładzę róg serwetki

 

bóg mały się rodzi

wytrzepię dywany

zanim się pojednam

Edytowane przez beta_b (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Trochę te negatywne emocje wydają się naciągane. Ale w poezji, a raczej w satyrze takie przerysowanie jest dopuszczalne i wzmacnia efekt satyryczny. Tacyśmy święci, świetobliwi, a w środku jeden drugiego w łyżce wody by utopił, albo zadźgał ością karpia. ;)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

   Smutne, oby się nie powtórzyły.

 

                                                                                        pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dziękuję.

  Udanych Świąt życzę ,również bez młotka  i filet z karpia na stole (tak na wszelki wypadek).

 

                                                                                                                                pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dziękuję Marcinie.  Wesołych spokojnych życzę z karpiem bez ości .

 

 

                                                                                                                                                            pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

No cóż, powtórzę za klasykiem " taki klimat" .

Wesołych świąt życzę i dalej wysokiej formy.

 

                                                                                                                                   dziękuję i pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Ciekawa podróż bohatera przez życie, wzbogacana wspomnieniami i refleksjami, jak w życiu każdego z nas. Dwa drobiazgi:  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Jeszcze nie spotkałem pijanego, który wyznałby otwarcie, iż jest pijany, a wprost przeciwnie: im bardziej pijany, tym uparciej utrzymuje, że jest trzeźwy.   To chyba jakiś specjalny wagon, gdyż przedział pierwszej klasy miał sześć miejsc do siedzenia, a przedział drugiej klasy osiem miejsc. Obecnie na większości kolei europejskich obydwie klasy mają po sześć miejsc. Ale ogólnie całkiem niezłe.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • ,, Boże, mój Boże,  czemuś mnie opuścił? ,,   niedawno wołaliśmy ,, witaj KRÓLU,,  a dziś ,, na krzyż z nim,,  i ukrzyżowaliśmy Jezusa    po ludzku w bólu żali się ON szuka pociechy u Boga Ojca  zawierza się Mu całkowicie   ,, niech się stanie jak Ty  chcesz, a nie jak Ja chcę…   do końca jest Człowiekiem    umarł jak każdy z nas  to jedyna droga do domu Ojca tam nas oczekuje  idźmy do Niego z ufnością    Jezu ufam Tobie    2022 /2024 andrew  cytaty Ps. 126, Piątek  dzień męki i śmierci Jezusa
    • Wiejskie kościółki Małe, drewniane Duże, murowane Na tych poddaszach wiją gniazda jaskółki   Msze wieczorne, czy te nad ranem Na radość ślubów, na rozpacz pogrzebów Schodzą się ludzie ze wszystkich brzegów W tych ścianach modlitwy zamurowane   Blask wpada nieśmiało przez świetlik Oświetla wiernych oczy I policzki, które czasem łza zmoczy W tych oczach - mętlik   Obok kościółka, mała aleja Tłumy dusz, nie wiadomo skąd Ktoś w ich dusze ma jednak wgląd W tych duszach - nadzieja   Biją głośno kościelne dzwony Ciche łkanie przy pustym grobie Cmentarną ziemię wróbelek dziobie W tej ziemi, z tych łez, wyrosną klony   Wiejskie kościółki Ptakom - schronienie Ludziom - zbawienie Zapewnią te małe przyczółki    
    • życie pozagrobowe pierwsi  wymyślili Egipcjanie    niezwykła obietnica  i odpowiednia administracja  trzyma naród w zaprzęgu  kapłani mogą wydłubywać ludziom oczy  rabować grobowce    wiara jest najważniejsza    na czas budowy domu osadnicy  okopywali się w żywej ziemi  gościnność bezkresnej Wirginii  to ataki Indian chorób i komarów  pierwszy rok decydował o wszystkim    dziś ich prawnuków fentanyl wlecze ulicami  i żywcem wciąga pod ziemię    wiara przyciąga nadzieję    w noc poprzedzającą jej urodziny zostawił na schodach skrzynkę  poćwiartowane ciałko ich syna  to miał być prezent    wiara i nadzieja z czasem rodzą    miłość             
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...