BARWĄ POORANE POLA

Barwą poorane pola

i zroszone mgłą

Szachownicą złotopola

Iskrzą się i mżą

Płyną na wskroś przedumane

Szafirowe skry

Wdzięcznie śmieją się nad ranem

Tobą słone łzy

Listopadem słońce wpada

Do mej duszy mdłej

I podążam twoim śladem

Diabli wiedzą gdzie

Także diabli wiedzą po co

Słońcu skradłaś tło

Stąpasz nago nogą bosą

W mego życia dno

Wszak orlicą wzbijasz niebios

Lazurowy hymn

I spoglądasz złotem w srebro

Tego wiersza rym

A utkałem cię niebogą

W mrzonce bajki swej

I ziściłaś łan nad drogą

Złotolistnym tchem

Tłum zalewa me ognisko

I chichoczą sny

Tak daleko jesteś blisko

Deszczem perlą mgły

Na zachodzie moich pragnień

Kroplą się i lśnią

Łzy gaszące tlące żagwie

Obumarłą skrą

I wieczory już nie łudzą

Barwami z przed lat

Może kiedyś się obudzą

Wiosny z poza krat

Może tobą zamigocę

Jawą i we śnie

Tylko diabli wiedza po co

Tylko diabli wiedzą gdzie.

Micińskopodobne. Pewne przenośnie nieadekwatne do poetyckiej (nad)rzeczywistości katastroficznej kolorystyki obrazów Jacka Malczewskiego.