Romans z duchem

Pawłowi :)

Żadnych tam jakichś
uciech cielesnych
właściwych śmiertelnikom

My za to
wśród bezkresnych eterów 
przepływając - w siebie

przechodzimy. Przenikamy
barwami  do ultrafioletu

Wtedy uśmiecha się powietrze

Klimatycznie,

eterycznie i ładnie :))

Serdecznie :))

Czyli platoniczny ? Oj Paweł, oj niebożę, nikt ci na to nie pomoże. 

Ładnie! Pozdrawiam.

Nic platonicznie. Paweł umarł śmiercią tragiczną, wiele nas ze sobą łączyło :(

I teraz rozumiem, skąd te niejednokrotnie "dobre rady dla gromady" jak należy rzekomo pisać, jeżeli się osobiście nie wnika w podskórny puls przesłania określonego utworu... 

Cóż, poeta ma prawo w swej twórczości odnosić się do osobistych przeżyć, zaistniałych sytuacji,  ale w takich przypadkach musi liczyć się z tym, że nieobeznany z faktami czytelnik może opacznie zinterpretować tekst.

Wydaje się jednak, że w Twoim wierszu - Befamo - niezbyt trudno było zastosować właściwa interpretację.

Pozdrawiam :)

AD

W takim razie bardzo mi przykro, przepraszam. Opacznie zinterpretowałam tekst, przecież nie znam Twojego życiorysu. Jeszcze raz - wybacz.

Można było źle zinterpretować, bo wiersz sprawia wrażenie lekkiego, nawet wesołego. Jego forma, słownictwo, nie przywodzi na myśl niczego smutnego. Ja też się zastanawiałam, czy aby faktycznie jest tu mowa o Kimś, Kogo już nie ma, czy może to zabawa w stylu horrorystycznym - erotyczne wywoływanie duchów czy coś w tym rodzaju,,, A to za sprawą pierwszego i ostatniego wersu.