oszukana uczciwość

nawet wojna ma swój umiar

trudno gdy nie ma radości

trudno gdy zazdrość

wrogowie zaślepieni sobą

obupólne wyniszczenie

Witaj -  trudny wiersz - nie potrafię skomentować.

                                                                                                                                                         pozd.

Witam,

moim zdaniem równoważnik zdania w puencie

wyjaławia tekst z emocji przez swoją lakoniczność,

a chyba nie powinno tak być (?)

Pozdrawiam :)

Temat jest i pomysł też jest dobry. Wiem, że to ma być "suche", ale moim zdaniem jednak zbyt małej ilości słów użyłeś. Może warto powiedzieć coś więcej, wyjść ponad zaciśnięte usta.

Wojna ma umiar??? A to coś nowego!

Niestety już z pierwszą tezą wiersza się nie zgadzam.

Oczywiście, że wojna nie zna umiaru. Wydaje mi się, że o to tu chodzi. Ta sprzeczność ładnie pokazuje emocje towarzyszące temu wierszowi. Wojna nie zna umiaru, ale jestem w takim położeniu, że szybciej uwierzę w umiar wojny, niż zniosę to, co się dzieje wokół mnie.  To naprawdę może być dobry pomysł na oddanie stanu duszy, tylko pewnie trzeba by ładniej to wyeksponować. 

Może masz rację, ale nie wiem, co na to Autor.

Myślę, że to nieco niefortunne stwierdzenie "nawet wojna ma swój umiar" znaczy tylko tyle, że każda wojna kończy się. Toczy się w jakiejś sprawie. Po czym dla jednej strony konfliktu jest wygraną dla drugiej przegraną. Funkcjonują obozy jenieckie,  obozy dla uchodźców. Po wojnie  są reparacje wojenne, odszkodowania, jest jakiś dalszy ciąg niekoniecznie z negatywnym zakończeniem.

W toksycznym związku wojna nie kończy się nigdy i nie ma umiaru, nie przebiera w środkach by dokuczyć przeciwnikowi.    Nie ma radości, jest zazdrość i nienawiść ale to nic,  to można byłoby jakoś znieść. Jest obopólne wyniszczenie i oszukana uczciwość,  bo - moim zdaniem - autor nie zarzuca stronom  nieuczciwości w chwili zawarciu związku.

Według mnie wiersz traktuje o nieumiejętności rozwiązywania problemów.

"Oszukana uczciwość". podoba mi się pierwszy wers, ale dalej, za mało mi treści...

Z tego co wiem, pisze się - obopólny.

Pozdrawiam. 

autor nie eksponuje niewiadomo czego