Dmie halny

Motto: "Wiatr wieje, gdzie chce" (J 3,8) 

Pełnia się wypełnia 

Dmie halny 

Mrocznej zieleni woń 

zdrewniałych łodyg liści palczastych 

i zakurzonych pokrzyw 

Zapach kiełkowania - zapach wzrastania 

Rozkwitu zapach - woń owocowania 

złotawy ferment winnej latorośli 

Oddech powietrza - wydech skraplania 

Głośny płacz Ziemi lizanej przez ogień 

Już jak organy pohukują turnie 

śpiewają góry lasami odziane 

Dmie halny 

Wypełnia się pełnia 

Zapachniało wonną marzanką 

teraz znów pachnie tatarakiem 

Księżyc odwiedza znak Ryb

Twój wiersz sprawia, że można. Jest to możliwe

miłego?

Osobiście wole wiatr od Klimczoka , ale ten halny też nieźle szarpie po strunach.

                                                   pozdrawiam

Bardzo dobry wiersz, podoba mi się ogromnie: jest tu nastrój, czuje się wiatr, silny, niespokojny - cała przyroda ogarnięta niepokojem - ten niepokój jest doskonale wyrażony Twoim wierszem, Befano.

:)