Może...

Z sensem, rytmem i równo.

Lubie takie pisanie :)

Dziękuję Alu :)

Nie byłoby mojego wiersza  bez Twojego :)

ja też lubię takie pisanie:

już odchodzę donikąd aby Ciebie porzucić

i nie będzie mi przykro  i nie będę się smucić

chcę to wszystko co było jak najszybciej zapomnieć

jest niezdrowa ta miłość  już wychodzę już po mnie

ale jeszcze na koniec kilka rzeczy wygarnę

podejrzliwość  podsłuchy i telefon w sypialni

musisz co dzień mnie zdradzać gachów wokół na pęczki

jestem tylko fasadą  a ty kłamiesz kręcisz  

:)

przyszła zima czas na zmiany

więc już nie chcę cię kochany

zabierz ręcznik i koszule

i pocałuj jeszcze czule

zabierz swoje dyrdymały

i nie wracaj pókiś cały

dobrze wiesz że całe lato

przesiedziałeś sobie z tatą

na ławeczce przed sklepikiem

z tanim winem

więc rozstańmy się jak ludzie

przecież to dopiero grudzień

przez najbliższe trzy kwartały

będziesz wniebowzięty cały

załatwiłam ci robotę

u bauera

Bożenko, 

wyszedł bardzo zgrabny tekst. :)

Nie mam „aktualnie rozstań na tapecie” a chcę z Wami porymować to wrzucam coś starszego w temacie, trochę z innej strony...

Odchodź delikatnie,
nie rzucaj słowami, 
nie żałuj, nie zniosę, nie biegaj.

Odchodź delikatnie,
nie trzaskaj już drzwiami, 
nie tlumacz, nie wracaj, nie trzeba.

Zostaw delikatnie,
odłóż na poduszkę,
utulą mnie nasze wspomnienia.

Odchodź delikatnie 
spojrz - mgła o poranku 
rozmywa senne marzenia.

bb

No to ja też powiem, że lubię takie pisanie. Odrobina smutku, szczypta optymizmu i jest wiersz. :)

PS Malutka maruda techniczno-rymowa: wszystkie rymy, poza jednym,  masz dokładne i wyraziście brzmiące. Jedynie współbrzmienie wolę - tobie odbiega od tego schematu. Co jeszcze to przeciwstawiasz w asonansie bezdźwięczne "l" zmiękczonemu "bi" co wyraźnie odbiega od siebie brzmieniowo w klauzulach olę-obie. Przy głośnym czytaniu te obie końcówki brzmią inaczej. Ja zazwyczaj stosuję w takich sytuacjach albo obie zmiękczone spółgłoski, ale np. obie twarde, ale nigdy przeciwstawnie zestawione.

Dziękuję  Jacku za wierszowany komentarz.

Nie odchodź za daleko, bo  co prawda nie wiem kiedy pojawię się tutaj ponownie,  ale miło byłoby Ciebie jeszcze zobaczyć  ;)

Dziękuję za czytanie i wierszyk :)

Ja też nie mam na tapecie rozstania,  zainspirował mnie wiersz Ali,  stąd moje  "Może..."

A Twój wiersz po prostu podoba mi się :)

Dziękuję Leszku  :)

Jeśli chodzi o uwagi techniczne ... myślę, że dużo czasu jeszcze upłynie nim nauczę się  doszlifowywać wiersze tak dokładnie. :)

Lubie takie płyną swobodnie wprost śpiewająco z niewyczerpalnym tematem.

Cz nie lepiej wybaczyć, ja nie tracę nadziei

miłość pęka lecz wierzę że coś jeszcze się sklei

niech wygaśnie ta wzgarda i serc naszych nie rani,

pragnę żebyśmy byli w sobie znów zakochani.

Z pozdrowieniem:))

Wesołe i lekkie. Tylko popraw w pierwszym wersie czy i w ostatnim pragnę

Pozdrawiam 

Dziękuję :)

Pewnie że lepiej wybaczyć i żyć długo i szczęśliwie, tylko że czasem to nie jest możliwe :)

Lepiej wybaczyć,  

żyć długo szczęśliwie,

tylko że czasem

to nie jest możliwe.

Wybacz, Bożenko, dziś mam rymiankę. 

Nie ma tu nic do wybaczania. Proszę częściej :)

I tu akurat się z Tobą zgodzę co do joty, Leszku. :)

A poza tym wiersz bardzo fajny.

Dziękuję Joasiu :)

Witaj Bożenko - w tym tłoku gdzieś mi się schowałaś  dlatego dopiero dziś jestem.

Tak to jest gdy miłość zawodzi - zakończyłaś  wiersz wzorowo.

Jak to mówią   -  życie to nie bajka.

                                                                                                         Uśmiechu życzę 

Dziękuję i Waldku :)