W retro

Naucz mnie kochać tak romantycznie                                               

uczuciem tym jak przed laty,

pisałbym wiersze tylko liryczne

i śpiewał ci serenady.

Ja bym się cały w tobie zatracił

gdyż świat byś mi przysłoniła,

wszystkie twe grzeszki bym ci wybaczył

ty wszystkim byś dla mnie była.

Czy ktoś potrafi kochać tak jeszcze

jak kiedyś, tak romantycznie,

dzisiejsza miłość jak dym na wietrze,

umyka nam tak drastycznie.

Gdzież miłość retro, zniewalająca

o której pieśni śpiewali,

taka namiętna i tak gorąca,

czyż serca dziś są ze stali?                                                                                                     27.11.2017r.

serca ze stali może  nie są

już prędzej są one z papieru

byle  iskra je dotknie  giną

bezpowrotnie

nim właściwego dojrzą celu.

Popracowałabym trochę nad rytmem wiersza bo się posypał, chociaż... jak się głośno czyta to nie przeszkadza aż tak bardzo:)

Poprawniej byłoby - miłością taką  jak przed laty - ale wtedy załamie się rytm albo miłością tą , co przed laty a wtedy zmienia się sens - sam musisz zjeść tę żabę :)

naucz mnie kochać romantycznie

taką miłością jak przed laty

pisałbym wiersze tylko liryczne

i wyśpiewywał serenady

i tak dalej

Bardzo liryczny wiersz, ale trochę wystrzygłbym zaimki, bo jest ich baaaardzo dużo w wierszu.
Popracowałbym nad rytmem. Ale mimo wszystko sprawia miłe wrażenie.Pozdrawiam

Dzięki za podpowiedź masz racje już zmieniłem myślę że lepiej będzie

Fajna twoja strof akurat na te czasy.

Miłego:))

Dziękuję, spróbuje coś poprawić

Z pozdrowieniem:)

naucz kochać... jakkolwiek, aby tylko była to miłość a nie proteza :)

Moim zdaniem miłość się nie zmienia. Problem w tym, że ludzie stali się tak bardzo niezdolni do miłości, że miłością nazywają co popadnie. 

Witam -  kochanie warto się uczyć to fakt  -  miły  delikatny wiersz.

                                                                                                                                                   pozd.

Moja prababcia była czeską szlachcianką, a jej ukochany - czeskim Cyganem (z tych bogatych i godnych - ze starszyzny). Oczywiście ani jeden, ani drugi ród nie zgadzał się na ich związek. No więc pradziadek  zwyczajem Cyganów porwał prababcię i tak jak stali, przyszli piechotą z Czech do polskiej Galicji, do Częstochowy. Tutaj się pobrali i ciężką pracą dorobili się w końcu małej fabryczki oraz... ośmiorga dzieci. Jedno z nich było moją najukochańszą, piękną, czarną, utalentowaną muzycznie i tanecznie babcią. :)

Bardzo lubię tę historię, żywcem wyjętą z początku XX wieku.Właśnie niedawno się zastanawiałam, czy taka romantyczna miłość byłaby teraz możliwa.

Myślę, że tak, że ludzie nadal kochają, nie mniej silnie i nie mniej romantycznie, chociaż zmieniła się obyczajowość i różnice narodowościowe coraz rzadziej są przeszkodą w zawieraniu związków. W ogóle tych barier jest coraz mniej.

Niestety najsilniejszym obwarowaniem bywa strach ludzi przed wielką miłością. Związek nie jest rzeczą łatwą. Jeśli się komuś nie uda, pozostawia wielką ranę, także w sercach dzieci z rozbitej rodziny. I wszyscy z takiej rodziny boją się zawierać nowe związki.

Ale moim zdaniem warto próbować. Życie bez miłości jest puste i nie ma sensu.

No i mamy romantyka. Taka wspomnieniowa nutka chyba w niejednym człowieku się tli.

Gorzej, że.. to kiedyś.. należy już do przeszłości, a dzisiaj o romantyzm raczej trudno, troszkę szkoda.

Treść nieco kabaretowa, woła też o poprawki i jestem pewna, że zdajesz sobie z tego sprawę. 

Wiem, że potrafisz lepiej... :)

Pozdrawiam.

prawdą jest, że teraz albo rutyna, albo swipe right or swipe left ...

Zapytam ciekawsko:  Czy to do kogoś, czy w próżnie? 

Oczywiści zgadzam się z tobą miłość zależy od nas samych i wbrew temu co śpiewał Bohdan łazuka "Miłość złe humory ma pije pali w karty gra" 

Z pozdrowieniem:)

Dziękuję Waldemarze, och nie wiem czy tego da się nauczyć, trzeba mieć serducho:)

Pozdrawiam.

No na pewno i nie dziwię się że fascynujesz się tak romantyczną miłością swojej prababci, warto to zapisywać żeby pokolenia pamiętały.

Dziękuję z pozdrowieniem Oxyvio:))

Chyba wszyscy piszący mają w sobie ten romantyzm:)

Wiem za dużo tych wspomagaczy zaimków, pomyślę poprawię.

Dziękuję Miłego:))

Nie to nie do żadnej wybranki, po prostu coś tam zaświtało w tych szarych komórkach i zapisałem.

Chwilowo tę wenę miałem

przypłynęła romantycznie

więc na papier ją przelałem

z nutką farsy i lirycznie:)

Z pozdrowieniem;)