Strzybóg

Słowiańskie bóstwa przywiały myśl, 
mitologiczną dziwną kiść.
Lelum-Polelum dokąd iść,
dokąd on porwie poryw ten
w kwantowe pola daleko hen!?
Coś z bliska chce już stamtąd wyjść,
to coś już dawno chciało przyjść.
Dwupunktem, sercem pola, tak!
Trzecim już okiem patrzy wspak.
Czakry, energie starodawne
budzą świadomość całkiem jawnie.
Bogami jesteście twierdzi nam
osiemdziesiąty drugi psalm.
A ja wam jedną radę dam...
co o tym myśleć nie wiem sam!
Wszak prawdy szukać dobra sprawa,
ona oczyszcza, wyzwala myśl:
"Z Żywymi trzeba naprzód iść..."

Tak, z żywymi trzeba iść, ale też dawne kultury i religie to fascynująca rzecz. I przecież z nich wywodzi się nasze dzisiaj, nasza słowiańska tożsamość i nasz krąg kulturowy.

Uwielbiam słowiańskie bóstwa i wierzenia, mają nieodparty urok, magię i głębię tajemniczości.

Witam Cię Oxyvia! Zgadza się! Tak często podziwiamy inne kultury: Indian z ameryk północnej i południowej, hinduskiej, chińskiej, czy też aborygenów australijskich, a tak mało wiemy o naszej prastarej kulturze słowiańskiej, a wierzę, że była ona również interesująca.
Pozdrawiam.

Daremne żale.

Nasi przodkowie nie znali pisma, a czarni mocno tłumili wszelakie legendy z mrocznych pogańskich czasów. Zresztą, pismo też niczego nie gwarantował\o, bo po Majach zostało zaledwie 5 ksiąg, cudem uchronionych przed stosami hiszpańskich misjonarzy.

Wiersz dynamiczny, tętniący energią jak czakra. Pozdrawiam :)

A jednak coraz więcej mitów i wierzeń słowiańskich udaje się odtworzyć.

Dzięki i pozdrawiam :)

I właśnie to cieszy serce, że Światło coraz szerszymi kręgami otacza i tą część historii. Pozdrówka!