[...taktyka...]

/Witam wszystkich którzy mnie pamiętają jeszcze i którzy mnie nie znają. Ale się tu pozmieniało. może na lepsze może nie. na pewno nowocześniej. tak czy inaczej dla niewtajemniczonych stare moje teksty można przeczytać szukając mnie pod  Tomasz_Biela.  zmienił się mail jedynie no i hasło sobie założyłem normalne. / Czasami będę zaglądał. Pozdrawiam.

galopując coraz szybciej

do tego biznesu

dobija się

puls dziecka w łonie matki

to taktyka

to bęben maszyny losującej

dramat nie do przepłynięcia

dziecka puls wyrzuconego przez okno cichnie

tonąc w plamie krwi tonę razem z nim

i nabieram powietrza w innym wrzasku

i radość nie do opisania

płacz matki nie milknie

kiedy niemowlę zasypia między piersiami

wydaje się jakby bezpieczne było

już wszystko

i co wściekłe i co niezrozumiałe

już nas nie dotyczy

tak tyka ten zegar

a człowiek

utyka alzheimerem pragnień

nawet o tym nie wiedząc

nie słysząc nawet

jak głośno i chaotycznie tyka w nim

taktyka przed śmiercią

czy obchodzimy pierwsze urodziny i zamiast zdmuchnąć świeczkę

wymiotujemy bez przyczyny

czy ostatnim tchnieniem żegnamy się z sumieniem

pozostaniemy kundlem

w cieniu obrzydliwie bogatego cynicznego dupka

który wie kiedy i jak się zachować

trzymając nas na smyczy robi z nami co chce

czasami jednak

smycz przestaje szarpać

*

gdzie i kiedy czuliśmy  się bardziej bezpieczni jak nie w łonie matki

szczęśliwej matki

gdzie było nam wygodniej jak nie w jej ramionach

jej kochających ramionach

Pamiętam Cię, oczywiście.

I pełna zgoda Tomaszu, tak tyka.

Pozdrawiam.

Witam,

mocny, gorzki i prawdziwy wiersz, 

choć nieco rozgadany ;)

Ta inwersja zdaje mi się niepotrzebna.

I osobiście nie lubię pisania nazw własnych małą literą.

Ale to wyłącznie moje odczucie :)

Pozdrawiam :)

Witaj -  ja cię też pamiętam - czekam na wiersze.

                                                                                                                                                      pozd.