Pożegnanie jesieni

Niewyraźnym świtem

odwrócony księżyc

chyba się dziś gniewa

bo tak wolno zachodzi

na czarnym niebie

jak zawsze gasną gwiazdy

niewyspany kot ziewa

wraz z nocną strażą

tramwaj jak łódka brodzi

po cyfrach z rozkładu jazdy

betonowe bloki jeszcze śpią

otulone gęstą mgłą

ptaków już nie słyszę

odleciały w dalekie strony

w szarość przemieniony

oglądam mały świat

znów o rok starszą twarzą

koniec listopada

blade słońce wiersz pisze

z kropli deszczu strofy układa

Nastrojowo i melancholijnie. Ładne obrazki jesieni.

dziękuję Oxyvio Asiu

Nie podoba mi się to oglądanie świata twarzą.

A gdyby tak za pisać:

w szarość przemieniony

oglądam mały świat

znów o rok starszy

koniec listopada

to zgadzałoby się i z tym, że Pl jest starszy, świat jest starszy i listopad też .

Poza tym podoba mi się wiersz.

Podoba mi się obrazowanie w tym wierszu,

choć osobiście pokusiłabym się o jakieś wygładzenia warsztatowe :)

Pozdrawiam :)