Samotność

-Gdzie idziesz?

-Nie wiem

-Czy masz dom?

-Nie mam.

-Ty płaczesz?

-Nie

-Na twarzy masz życia wiotkość,

wiesz, pójdę z Tobą!

-Po co? Lepiej zostań,

jestem Samotność.

MaksMara , mogę tylko rzec - eh i stwierdzić że wiersz jest bardzo dobry. 

"samotnica pośród samotnych" to słowa, które ja napisałam w pewnym moim wierszu.    I dodam cytat "wiecznie samotni pośród tłumu ludzi..." K.Przerwa - Tetmajer.   Pozdrawiam j.

Witaj -  też mi się podoba wiersz - tylko  kreski nie wiadomo  po co

przecież nic nie wnoszą  co by upiększało treść wiersza .                                                                                                                                          pozd.

Mają być atrybutem dialogu. One mają tylko wizualne znaczenie. Myślisz, że lepiej je usunąć? Czkam na radę. Dziękuję i pozdrawiam

Moim zdaniem "kreski" są nieodzowne,

przecież to dialog :)

A co do wiersza,

to podoba mi się sposób wyrażenia jego idei,

ale osobiście Samotność, napisałabym dużą literą,

a jeżeli chcesz zostawić małą literę, to proponowałabym samotnością.

Pozdrawiam :))

Czytasz w moich myślach.  W moich notatkach jest wielka litera w wyrazie Samotność. Tylko wiesz, komentarze są różne nawet na temat jednej sprawy, co głowa to inne widzenie, inny odbiór. Ale to jednak personifikacja więc powinna być wielka litera. Dziękuję. Pozdrawiam

Być może podobnie spostrzegamy problem współczesnej samotności. Mnie fascynuje stwierdzenie: samotny w tłumie, zachęcam Cię do przeczytania wiersza" Współczesne społeczeństwo" i dziękuję za komentarz. Cieszę się, że był taki a nie inny. Pozdrawiam.

z samotnością trzeba się zaprzyjaźnić, jak mawiał mój, do śmierci w kawalerskim stanie, wujek. To samo jest podobno z przewlekłą chorobą, ale mniejsza z tym. Wujaszek nigdy nie czuł się samotny, ponieważ urządzał przez całe życie niekończące się balangi. I prawda jest taka, że kogo bym nie zapytał nikt, nigdy u niego się nie nudził. Artysta! ;))     Proponuję Pl-ce wyskoczyć gdzieś od czasu do czasu, a świat się zakręci na wesolo. Pozdrawiam.

MaksMara, przeczytam wiersz. Tak samotny w tłumie - ten tłum też jest samotny. Pozdrawiam. 

Sorry, że do tej pory nie odpowiedziałam Ci na komentarz. W takim razie dziękuję i radę PL- ce przekaże. :)

Mary - dobrze jest, kiedy wiersz nie jest przegadany ale dobrze jest też nie popadać w skrajności.

Nie jestem polonistką,  wiec  nie powiem Ci  co byłoby dobrze zmienić żeby tekst nie był zbyt lakoniczny.

Pozwól, że napiszę Ci jak ja to widzę...

- dokąd  idziesz?

- błąkam się tu i tam, w zasadzie  donikąd

- a co z domem, znasz takie miejsce ?

- dom? -  to pojecie jest mi obce

- Ty płaczesz?

- nie wiem...  to chyba tylko  skraplanie smutku

- na twarzy masz życia wiotkość 

  wiesz ? -  pójdę z Tobą!

-  lepiej zostań...  czyżbyś mnie nie poznała?

  to ja Samotność

Przeczytaj swój tekst jeszcze raz, dodaj coś do dialogu Pl-ki i Samotności. 

Moim zdaniem zbytnia oszczędności w słowach też nie przydaje wierszom uroku, no chyba że to haiku, ale to nie moja bajka :)

Na brak wyobraźni   nie cierpisz więc sobie poradzisz. Trzymam kciuki :)

Pozdrawiam :)

B.