Pogodnych snów

Sny różnorakie mamy nocą                                                          

te błogie które tak kochamy

gdy senną mgiełką nas otoczą

do nich się zawsze uśmiechamy.

Czasem koszmary nas nękają

i okrzyk trwogi gaśnie w krtani

chcesz uciec, nogi bezwład mają

jesteśmy matnią osaczani.

Wtem koszmar pryska - wybudzanie 

ocierasz skronie zlane potem

powoli mija przerażenie

na sen straciłeś już ochotę.

Lecz do poduszki przytul głowę

żeby ci dobre sny się śniły

takie pogodne, kolorowe,

żadne koszmary nie straszyły.

Spokojnej nocy, miłych snów

żebyście wstali wypoczęci

każdy z was rześki, każdy zdrów

i oczywiście uśmiechnięci.                                                                                                       23.11.2017r.

Dziękuję i na wzajem.

Ale dlaczego z kurami mamy iść spać? Dopiero północ za pasem :)

Pozdrawiam

 W sam raz na dobranoc :)

Witaj  - dopiero teraz przeczytałem ale przypomnę sobie przed spaniem.

Uśmiecham się do zgrabnego wiersza  Bolesławie.

                                                                                                                                                  pozd.

Właściwie masz rację, jeszcze nie chce się spać

Miłego:)

I oby nam się kolorowo śniło:)

Miłego:)

Dzięki Janko przyjemnych snów:)

Fajny wiersz-życzenia na dobranoc. :)

Pozwolisz, Bolku, że w odpowiedzi wkleję tutaj swój dawny wiersz na podobny temat?

Zmory

Śpij błogo, jak wszyscy bezpieczni,
przytul ufnie uszko do poduszki;
posłuchaj przedsennej bajeczki,
opowiedzą ci ją duszki i wróżki.

Już słuchasz ucisznie, bezwiednie
mini szeptów, mikrokoszmarów z podcieni…
Sufitu niebiosa bezgwiezdne
nabierają głębi półprzestrzeni.

I nagle – ona! – z twoją głową!
Otchłanna wiedźma anty-Narni,
królowa Bezsennia nad tobą,
ciemna zjawa półjawnej Koszmarni!

A wtedy te duszki i szmery
okazują się znanymi zmorami,
obsiadają cię ściśle, hetery,
szczerzą śmiechy, syczą i mamią.

Oto boss i ta jego pogarda,
przed nim tłumek pochlebców się ścieli,
a najbliżej szefa cuchnie banda
słodkowodnych donosicieli.

Przyjaciele, co dawno zdradzili,
nauczyciel, co szkołę obrzydził…
Podłe gęby pamięci w tej chwili
w groteskowym obłażą cię zwidzie.

I już nie śpisz do rana. Koniec.
Palisz lampę, by zagłuszyć myśl.
Krążysz w ciasnej nocy nieprzytomnie
aż po drżący, przemęczony świt.

Dziękuję Oxyvio. Dobry fajny przekaz wierszem sennych zwidów, różne myśli nam się  nasuwają i nieraz piszemy na podobny temat.

Serdeczności:)