w lesie

przez las przechodząc nie mógł wytrzymać

same się rwały by przynieść pech

gdyż nagle pękła etyki lina

bezwiednie dłonie tuliły mech

w delikatności wręcz aksamitny

skrywał niezdarnie niewielki jar

czyżby wytarty czy oniryczny

czy tajemnicę niejedną miał

poszukiwacza zmysł wzbudził zaraz

by spenetrować najmniejszy kąt

a jar wilgotniał zda się że para

pulsując tworzy tajemny krąg

on pochłonięty nie miał wyboru

pragnień splądrował żar każdy zmysł

w tym poznawaniu był bardzo skory

lecz w jednej chwili czar jaru prysł

duszność zadyszka i brak kondycji

wszelkim odkryciom przyniosły kres

jeszcze w tym bólu zdążył pomyśleć

z największym smutkiem jak pech to pech

wchodząc do lasu sensy zmieniły

wieszcza sentencje – roztarły  w pył

nie na zamiary masz mierzyć siły

lecz dostosować zamiar do sił

Rytmicznie, klasycznie i może z oczywistą pointą, ale dobrze się czyta. :)

Witaj -  mi też dobrze się czytało Jacku i był w tym sens.

                                                                                                                                           pozd.

Przyjmuję do wiadomości  i stosowania :)

Pozdrawiam  ciepło :)

Chyba gorączka jakowaś mnie naszła, może to erotyczna grypa?

Zmysĺowo i pomysĺowo.

Pozdrawiam Jacku :)

Jacku , krzyczy brak rymów w 4 i 5 strofie, gdyż wyboru-skory; kondycji-pomyśleć, nie są rymami ;)

Wiersz lekki i przyjemny :)

Pomysłowy wiersz i tak melodyjnie się czyta.

Nie czas szarżować rozsadek woła

po cóż brawura gdy wiek przygniata

on jednak myślał że może zdoła

lecz to minęło, już nie te lata.

Z pozdrowieniem:)

masz rację Leszku najważniejsze by się dobrze czytało:))
Pozdrawiam Jacek

jeśli się dobrze czyta i jeszcze z sensem to pełnia szczęścia

dzięki Waldku Pozdrawiam Jacek

może tak nie do końca Bożenko, ale stosuj:)))

Serdecznie pozdrawiam - mnóstwo uśmiechów

Ty wszystko wydobędziesz - ale znamy sie nie od dziś:)))

Starałem się z pomysłem :)))

Pozdrawiam Alu

Dziękuję za uśmiechy :)

Odpozdrawiam cieplutko :)

Lidziu a o asonansach i wyrazach współbrzmiących słyszała.

Z wrodzonego lenistwa dość często odbiegam od rymów dokładnych i zadokładnych żeby nie powiedzieć częstochowskich, które to uwielbiam.

U mnie zawsze lekko i przyjemnie :))

Pozdrawiam

teraz to może oko nasycić

albo czasami tylko pogłaskać

i chociaż w głowie sztubackie mysli

trzeba uważać koniec i basta

Z pozdrowieniem:)

strasznie podoba mi się to Twoje odpozdrawianie  - przeurocze :)))

Będę nieskromna, ale czytając ten wiersz, to mimo woli przypomniało mi się moje iuvenilium napisane w wieku 16 lat.

Ci, co ten utworek wtedy przeczytali, z moją o 12 lat starszą siostrą włącznie, uznali go za niemoralny :p Oczywiście opisałam własne doznania, i to z autopsji ;) Na wszelki wypadek nikogo - oprócz szkolnej kumy - o tym nie poinformowałam. Ta (chyba) z zazdrości  [?] posądziła mnie o konfabulację ;-)

Tutaj jest ten link do wiersza, oczywiście ułomnego z rozmaitymi niedoróbkami. Lecz o ileż ciekawsze są pod nim komentarze, tak jak i tutaj, w wyżej opublikowanym :-)

Bardzo serdecznie :)))

Jacku wtrącę się lekko w dysputę o rymach, których postacie i funkcje z upodobaniem zgłębiam od kilkunastu lat, ale i tak im więcej wiedzy, tym bardziej poszerza się pole mojej niewiedzy. Zapewniam Cię, że podobnie jak Lidzia, a i większość poetów rymujących, znamy asonanse. Nie znałem pojęcia wyrazów współbrzmiących, jako wyodrębnionego terminu, sięgnąłem więc do Słownika terminów literackich Michała Głowińskiego i innych współautorów i nie znalazłem tam takiego pojęcia, chyba, że miałeś na myśli współbrzmienia zawarte w wyrazach sprowadzające się do powtórzeń w nich zespołów zgłoskowych, a to już będą rymy. 

Zarzucono Ci, z przymrużeniem oka na słowo zarzut, że zbitki brzmieniowe wyboru-skory; kondycji-pomyśleć nie są rymami. Przytoczyłeś asonanse, ale tu o nich nie możemy mówić bo asonans jest rymem opartym na identyczności samogłoskowej, a tu różnią się od siebie ostatnie samogłoski. Zastosowane współbrzmienia oparte li tylko na przedostatniej samogłosce, jedynie poprzez dużą wolę można by naciągnąć do niedokładnego rymowania, ale z całą pewnością nie jest to żaden z opisanych rymów. Takie zbitki nie sprzyjają także delimitacyjnej i instrumentacyjnej funkcji rymów. Aby to troszeczkę zobrazować mniej fachowymi terminami, to od siebie dodam, że zarówno rymy dokładne, jak i niedokładne (za wyjątkiem dysonansów i konsonansów) w rymach żeńskich opierają się na identyczności dwóch ostatnich samogłosek, co powoduje, po przeczytaniu wersów z takimi rymami, pozostanie w uchu wyraźnie zaznaczonego współbrzmienia. Jeśli natomiast ostatnie samogłoski będą różne i co gorsza jak w drugim przykładzie, także spółgłoski rozdzielające będą różne, to nic nie zostanie w czytelniczym uchu, a na pewno zabraknie w tych wersach współbrzmienia, które oferowałeś w pozostałych strofach i będziemy mieli także do czynienia z zawiedzionym odczuciem czytelnika, który oczekiwał wyrazistego współbrzmienia.

Wybacz ten przydługi wywód, ale jeśli zawarłem w nim nieprawdę, to proszę o wskazanie mi jej, bo uczymy się wszakże całe życie a i tak rozszerzamy tym tylko pole niewiedzy. :)

Pozwolisz Jacku, że podpiszę się pod tym co napisał Leszek, lepiej bym tego nie napisała  ;)

Żeby wilk był syty i owca cała, zostawiłabym Jacku tylko rymy w co drugim wersie.

No ale to jest tylko pomysł

Uśmiechniętej niedzieli :)

Każdy odbiera po swojemu.

O ileż ciekawsze były komentarze dotyczące poprzedniego tekstu sprzed siedmiu lat.

pozdrawiam:))

ps. przeczytałem i jestem pod wrażeniem, że to tekst 14 latki