"Starzy mężczyźni"

Inspiracja: Rafał Adaszewski z cyklu „Trzy wiersze o kobietach i mężczyznach”:

„Starzy mężczyźni wyglądają dobrze. Noszą

niewielkie zakupy, nie wiercą się na ławkach w parkach

gdy z kimś rozmawiają, to odsuną się te

pół metra od rozmówcy. Nie mówię zaraz, że są

cichymi mędrcami o przenikliwym, łagodnym spojrzeniu.

Raczej nie, ale wyglądają dobrze

na żywych.

Starzy mężczyźni z tonsurą łysiny

lub glacą popstrzoną jak indycze jaje

nie klną za to ryczą lub skrzypią omotani głuchotą -

Starzy mężczyźni choć nie klną ale się śmieją szczęką stukającą

na odległość chuchając placebo czosnkowymi

czasem z laseczką i jeszcze panie po rękach całują -

Mówi się że lepszych od nich

wkładają do trumny.

Befano,

lubię się pytać o cel.

Jaki jest cel tego wiersza?

bb

nie  wiem, czy  mam    płakać ?

co  na  to  słaba  płeć?

przychylam  się  do  pytania  "beta_b "   o  cel   tego  prowokującego  wiersza?

mówi  się  ...?

jaki  jest  stosunek  Pani  do  tego mówienia?

starzy   mężczyźni?

śmierdzą  czosnkiem  ...

jakby  nie  było  starych  kobiet?

czy    pachną?

Czekam  na  " Stare  kobiety".

Stare bywają buty, co to je siup... i na śmietnik, ale z sentymentu można je odnowić.....

:-)))

Poprzednikom wyjaśniam:

"Starzy mężczyźni"to pierwsza część "Dyptyku o Przemijaniu". Poniżej podaję link, gdzie pod tekstem wypowiedział się sam Autor, czyli Pan Rafał Adaszewski.

W komentarzach pt. "Dyskusja" znajdziecie Państwo (prawie) całą odpowiedź na nurtujące dylematy:

ja_bolek :))) Stare kobiety dopiero nie pachną. Szczególnie wówczas, gdy się "ponażerają" tego rzekomo antysklerotycznego czosnku, który przetrawiony oraz emanujący swą złowieszczą wonią z całego ciała, już nie tylko demona, ale i anioła zwalić może z nóg :]

Ja w każdym razie zawsze przy tym cuchu wymiękam :\

Serdecznie :)))

Witam - mimo wszystko wiersz mi osobiście się nie podoba - zbyt poważnie obraża.

I nie pomogą tu żadne  wywody twoje.

Mam nadzieje że mnie rozumiesz - dodam jeszcze że kiedyś wiek cię dopadnie

a wówczas zaboli taki wiersz..

                                                                                                                                                       pozd.

Dziękuję befano za linka, 

przeczytałam pochwały.

Ja się na poezji nie znam, zadałam tylko pytanie: po co?

Rozumiem, że chodzi o przemijanie i inny odcień, tego co opisał Adaszewski. Nie śmieszy mnie jednak II część, mimo, że wiem, że tekst jest przekoloryzowany. Każdy drobny fragment, który miałby budować w innych szacunek do starości łykam z ochotą. Tu czytam obśmianie. I nie chodzi mi o to, że poezja ma być piękna. Sama jestem daleka od piękna w niej. Ale jeśli ma być brzydka - to po coś. 
A tu tej ścieżki nie rozumiem. 

Pozdrawiam

bb

Akurat "ten wiek" mnie dopadł :-) Metrykalnie, czego się w żaden sposób nie da odkręcić. Na starość - zwłaszcza swoją - trzeba popatrzeć z niejakim dystansem, co do tej pory czynię, często pisząc o "starych kobietach", znaczy - sobie.

Młodość zachowałam mentalną, i za to Panu Bogu gorąco dziękuję. Gdyż do swoistego rodzaju niepełnosprawności przyznaję się otwarcie, nie domagając w zamian żadnych przywilejów.

Niemniej czosnkowego śmierdzielstwa, szczególnie w publicznych miejscach nie jestem w stanie zdzierżyć, więc głośno temu daję wyraz, że jeszcze chwila - moment a pojadę do... Rygi.

:)))  

szkoda, ze tylko w tę stronę (poza całowaniem w rękę) poszedł ten tekst.

A więc trochę w ich obronie :)
Starzy mężczyźni  w odróżnieniu od metroseksualnych fantomów, emo itp.

mają, co by nie narzekać, "ten" styl. Jeszcze mają. :)
Tym bardziej mają ci jeszcze "lepsi od nich (bo mają to nie tylko we krwi,
ale i w genach - ostatni "Mohikanie"?) wkładani do trumny".
Siedział/siedzi w nich taki zamierzchły rodzaj kultury, patriotyzmu, honoru,
elokwencji, savoir-vivre, jakiego dziś już nie uświadczysz, bo się tego
najzwyczajniej, w dobie dzisiejszego multi-kulti świata - nie uczy i nie pielęgnuje.
Dziś takich rzeczy się nie ogarnia, nie czuje, nie zna.
I nie dlatego, ze dzisiejsi faceci są tępi, albo niewychowani. Powodów są setki np.
zanik tradycji, młodzi rodzice - zbyt młodzi, żeby pamiętać zachowania dziadków,
np. zwracania się do nich w trzeciej osobie. Ich delikatność w sprawach trudnych, a zarazem stanowczość w honorowych, ważnych, narodowych.

Przecież II część nie została potraktowana humorystycznie? Wręcz przeciwnie, minorowo? Przepraszam, ale co jest w niej niby śmiesznego?

II. Odchodzę lub Laurka

Na dzień urodzin mojej Pani Lilki z Kossaków Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej :)

Jesień
z późnych
ta najpóźniejsza

Sianem
lawenda przesuszona
i jak krupy

rozsypany wrzos -
- - - - - - - - - - - - - -
Odbicie nie okłamie -

ze starej urody
rozbieram się
do naga

Dedykacja dla Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej?

Wiersz jest bardzo przykry i zwyczajnie impertynencki. Mnie to nie śmieszy.

To czytam jako II część wiersza. Czytam tekst na .orgu. 
Chyba jakieś niezrozumienie zaszło, może nieporozumienie. 

bb

PS. Oczywiście miałam na myśli wiersz "główny:" w tym wątku.

Kiedy taka jest prawda, trzeba tylko popatrzeć do lustra. Również na siebie.

A co do "całowania w rękę", to tu osiemdziesięciolatkowie błyskawicznie zapatrzyli się na młodych oraz pięknych Europejczyków i już swoich rówieśnic w rękę nie całują, tylko im ściskają dłonie. Na rozmaitych okolicznościowych konwentyklach jeszcze całują w oba policzki.

Osobliwe: młodzi oraz bardzo młodzi panowie nadal mnie w tę rękę całują... Także starszawi panowie z Polski B ;)

Pierwsza część to nie mój utwór! A gdyby nie było cytatu wiersza Pana Rafała Adaszewskiego [proszę przeczytać nagłówek] nie byłoby moich spostrzeżeń. Jak wynika z treści komentarzy, to Autor przyznał mi rację.

O żadnym ośmieszaniu  kogokolwiek nie ma mowy. Jedynie suche spostrzeżenia. Podobnie jak przysłowie, kiedy na widok kogoś schorowanego mówi się [oczywiście nie przy nim], że "lepszych kładą do trumny"! 

A niby co ma śmieszyć? Starość? Niepełnosprawność? To znaczy, że opisana podeszłość to tabu? 

Mnie jedynie dziwi odbiór niektórych Czytelników; konkretnie: niezrozumienie intencji oraz przesłania, które wówczas z Panem Rafałem przyswoiliśmy sobie w lot.

Jemu też grozi podobny wygląd, tak jak i mnie.

Befano, 

od początku wiem i rozumiem, że kursywą jest tekst innego autora. Powyżej też wspominam, że zachodzi niezrozumienie.

Ale tu, na orgu - uczono mnie ważnej rzeczy w pisaniu wiersza: jeśli się autor ma trzy razy tłumaczyć - to znaczy, że źle myśl przekazał. 

 Miłe są takie wspólne przeloty, co nie znaczy że to zjawisko powszechne (nawet w tak wąskim środowisku zakochanych w słowach. ;D

Pozdrawiam

bb

chodź  chodź

w  moje  ręce  ciepłe

w  moje  ręce  oczekuące

w  moje  usta  zachłanne

jak  deszcz

być    może  adresat   to    ...   "stary  mężczyzna"?